يكى از شيعيان رى در عالم رؤيا، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله را ديد كه به او فرمود: «مردى از فرزندان مرا فردا از سَكَّةُ المَوالى مى‌آورند و در باغ عبد الجبّار بن عبد الوهّاب، در كنار درخت سيب، دفن خواهند كرد». آن شخص نزد صاحب باغ رفت تا آن درخت و مكان آن را بخرد. صاحب باغ به او گفت: اين درخت و مكانش را براى چه مى‌خواهى؟ او جريان رؤياى خود را بازگو كرد. صاحب باغ گفت: من هم چنين خوابى ديده‌ام و بدين جهت، محلّ اين درخت و همه اين باغ را وقف سادات و شيعيان كرده‌ام كه اموات خود را در آن دفن كنند.[1]

بنا بر اين گزارش، با عنايت به اين كه باغ‌هاى آن دوران، معمولًا بسيار بزرگ بوده، مى‌توان حدس زد كه تا شعاع قابل توجّهى در اطراف مرقد مطهّر حضرت عبد العظيم عليه السلام وقف دفن سادات و پيروان اهل بيت عليهم السلام بوده است.

[1]. رجال النجاشى: ج 2 ص 66- 67 ش 651؛ شناخت‌نامه حضرت عبد العظيم حسنى عليه السلام و شهررى/ مجموعه رساله‌هاى خطّى و سنگى: ص 22( رساله« رسالةٌ فى فضل عبد العظيم عليه السلام»، صاحب بن عبّاد).