عِلْمٌ‌[1]؛ ولِأَنَّ رَسول اللَّهِ صلى الله عليه و آله قالَ: «رَحِمَ اللَّهُ عَبداً قالَ خَيراً فَغَنِمَ، أو صَمَتَ فَسَلِمَ».

ولَيسَ لَكَ أن تَسمَعَ ما شِئتَ؛ لِأَنَّ اللَّهَ تَعالى‌ يَقولُ: إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ كُلُّ أُولئِكَ كانَ عَنْهُ مَسْؤُلًا[2].[3]

بنده‌اى را كه خيرى بر زبان جارى سازد و از آن سودمند گردد، يا ساكت شود تا سالم بماند".

و حق ندارى به هر چيزى گوش فرا دهى؛ زيرا خداوند متعال مى‌فرمايد: (همانا گوش و چشم و دل، همه مورد پرسش قرار مى‌گيرند)».

[1]. اسرا: آيه 36.

[2]. اسرا: آيه 36.

[3]. مسائل عليّ بن جعفر: ص 343 ح 847، بحار الأنوار: ج 2 ص 116 ح 13.