قالَ: يا موسى‌! تُناديهِ النّارُ يَومَ القِيامَةِ: لا سَبيلَ لى عَلَيكَ.

قالَ: إلهى! فَما جَزاءُ مَن ذَكَرَكَ بِلِسانِهِ وقَلبِهِ؟

قالَ: يا موسى‌! اظِلُّهُ يَومَ القِيامَةِ بِظِلِّ عَرشى، وأجعَلُهُ فى كَنَفى.

قالَ: إلهى! فَما جَزاءُ مَن تَلا حِكمَتَكَ سِرّاً وجَهراً؟

قالَ: يا موسى‌! يَمُرُّ عَلى‌ الصِّراطِ كَالبَرقِ.

قالَ: إلهى! فَما جَزاءُ مَن صَبَرَ عَلى‌ أذى‌ النّاسِ وشَتمِهِم فيكَ؟

قالَ: اعينُهُ عَلى‌ أهوالِ يَومِ القِيامَةِ.

قالَ: إلهى! فَما جَزاءُ مَن دَمِعَت عَيناهُ مِن خَشيَتِكَ؟

قالَ: يا موسى‌! أقى وَجهَهُ مِن حَرِّ النّارِ، واومِنُهُ يَومَ الفَزَعِ الأَكبَرِ.

قالَ: إلهى! فَما جَزاءُ مَن تَرَكَ الخِيانَةَ حَياءً مِنكَ؟

فرمود: اى موسى! آتش دوزخ به او ندا خواهد داد:" تو را به سوى من راهى نيست".

موسى عليه السلام گفت: خدايا! پاداش كسى كه تو را به زبان و دل خود ياد كند، چيست؟

فرمود: اى موسى! او را روز قيامت در سايه عرش خود قرار مى‌دهم و در تحت حمايت خويش حفظ مى‌كنم.

گفت: خدايا! پاداش كسى كه كتاب حكمت تو را در نهان و آشكارا بخواند، چيست؟

فرمود: اى موسى! او از صراط، مانند برق خواهد گذشت.

گفت: خدايا! پاداش كسى كه بر اذيّت و آزار مردم و دشنام آنها به خاطر تو شكيبايى ورزد، چيست؟

فرمود: [اى موسى!] او را در سختى‌هاى روز قيامت، كمك خواهم كرد.

گفت: خدايا! پاداش كسى كه از خوف تو گريه كند، چيست؟

فرمود: اى موسى! چهره او را از آتش، نگه خواهم داشت و او را از وحشت روز قيامت، ايمن خواهم ساخت.

گفت: خدايا! پاداش كسى كه براى شرم از تو خيانت را ترك كند، چيست؟