در حديثى از امام على عليه السلام آمده كه كارهايى كه بندگان در دنيا مى‌كنند، در آخرت، فراپيش آنهاست.[1]

2. بدترين زاد و توشه‌اى كه انسان براى آخرتش ذخيره مى‌كند، ستم به بندگان خداست و در برابر آن، نيكى كردن به آنان است كه بهترين ذخيره آخرت است، همان گونه كه امام على عليه السلام، به نيكوكارى سفارش كرده و آن را توشه‌اى براى معاد مى‌داند.[2]

انَس، از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله روايت كرده كه فرمود: «ميان بهشت و آدمى، هفت گردنه است كه آسان‌ترين آنها مرگ است».

انس مى‌پرسد: سخت‌ترين آنها كدام است؟

پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد: «ايستادن در پيشگاه خداوند عز و جل آن گاه كه ستم‌ديدگان، گريبان ستمگران را بگيرند».[3]

[1]. نهج البلاغة: حكمت 7.

[2]. ر. ك: غرر الحكم: ح 5954 و 5980.

[3]. كنز العمّال: ح 8862.