عمر، تأكيد گرديده است.

7. بديهى است كه آثار و بركاتى كه در احاديث براى صله رحم ذكر شده، در صورتى است كه اين كار اخلاقى، به قصد قربت و براى خدا انجام شود. بنا بر اين، كسى كه با انگيزه‌هاى غير الهى به خويشاوندان خود نيكى مى‌كند، لااقل نبايد انتظار بركات اخروى آن را داشته باشد.

8. به نظر مى‌رسد مهم‌ترين حكمت تأكيد بر صله رحم و تحريم قطع پيوند خويشاوندى، تحكيم بنياد خانواده و زمينه‌سازى جهت تقويت وحدت جامعه بزرگ اسلامى است. از اين رو در تفسير اين سخن خداى سبحان: وَ الَّذِينَ يَصِلُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ؛[1] آنان كه آنچه خدا دستور به پيوندش داده، پيوند مى‌دهند.

طبق روايتى، امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد:

مِن ذلكَ صِلَةُ الرَّحِمِ، و غايَةُ تَأْوِيلِها صِلَتُكَ إيّانا.[2]

يكى از مصاديق آن، صله رحم است و تأويل نهايى آن، پيوند برقرار كردنت با ما [خاندان‌] است.

در اين حديث، هدف نهايى صله رحم، پيوند بر قرار كردن امّت اسلامى با خاندان رسالت قلمداد شده است. بنا بر اين، تقويت بنياد خانواده به وسيله صله رحم، مقدّمه تقويت وحدت جامعه به رهبرى خاندان رسالت است.

[1]. رعد: آيه 21.

[2]. بحار الأنوار: ج 74 ص 98 ح 40.