پنج نفر واسطه وجود دارد؛ ليكن در نسخه‌هاى معتبر اين كتاب،[1] ميان «زيد»- يعنى جدّ سوّم ايشان- و امام حسن عليه السلام، شخص ديگرى واسطه نيست. بنا بر اين، نياكان حضرت عبد العظيم عليه السلام به ترتيب، عبارت اند از:

1. عبد اللَّه بن على‌

پدر حضرت عبد العظيم عليه السلام، «عبد اللَّه» نام داشت و مادرش، «فاطمه» دختر عقبة بن قيس بود.[2] عبد اللَّه، در زمان حيات جدّش «حسن بن زيد» متولّد شد و چون قبل از تولّدش، پدرش «على» در زندان در گذشت، جدّش كفالت او را به عهده گرفت.[3]

از عبد اللَّه، به نقلى، پنج پسر و به نقلى، نُه پسر[4] بر جاى ماند كه يكى از ايشان حضرت عبد العظيم عليه السلام بوده است.

2. على بن حسن‌

نام جدّ اوّل حضرت عبد العظيم عليه السلام، «على» و لقب او «سديد»[5] است. وى همراه پسرعمويش عبد اللَّه محض و گروهى ديگر از سادات حسنى، در دوران خلافت منصور بر ضدّ عبّاسيان قيام كرد. جمعى از آنان و از جمله وى، دستگير و به بغداد منتقل شدند. او پس از مدّتى در زندان وفات يافت.[6]

[1]. ر. ك: معجم رجال الحديث: ج 10 ص 46 ش 6580.

[2]. منتقلة الطالبيه: ص 157 به نقل از: شناخت نامه حضرت عبد العظيم حسنى عليه السلام و شهررى/ مجموعه مقالاتِ‌چاپ شده: ص 72( مقاله« آشنايى با حضرت عبد العظيم عليه السلام و مصادر شرح حال او»، رضا استادى)، مهاجران آل ابوطالب: ص 235.

[3]. ر. ك: سرّ السلسلة العلوية: ص 24، عمدة الطالب: ص 94، مجموعه مقالات كنگره حضرت عبد العظيم عليه السلام: ج 3 ص 50( مقاله« بررسى كلّى روايات حضرت عبد العظيم حسنى عليه السلام»، محمّدكاظم رحمان‌ستايش).

[4]. ر. ك: مجموعه مقالات كنگره حضرت عبد العظيم عليه السلام: ج 3 ص 50( مقاله« بررسى كلّى روايات حضرت عبدالعظيم حسنى عليه السلام»، محمّدكاظم رحمان‌ستايش).

[5]. ر. ك: عمدة الطالب: ص 93 و 70.

[6]. سرّ السلسلة العلوية: ص 22، عمدة الطالب: ص 70 و 94.