«قُلْ انَّما انَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحى‌ الَىَّ»[1]

[بگو من انسانى هستم همانند شما.

به من وحى مى‌شود.]

همچنين قرآن شريف خطاب به پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:

«انَّكَ مَيِّتٌ وَ انَّهُمْ مَيِّتُونَ»[2]

[تو مى‌ميرى و آنها نيز مى‌ميرند.]

از اين آيات فهميده مى‌شود كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله از نظر بشرى و نيازهاى انسانى مانند خوردن، آشاميدن، ازدواج كردن و امورى از اين قبيلْ مانند ساير انسان‌ها است.

تفاوت ايشان با ساير انسان‌ها از جهتِ نزول وحى بر ايشان و برخى امور معنوىِ ديگر است.

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله قبل از تولد، پدر گرامى‌اش را از دست داد. چند صباحى در زير سايه مادرِ خود زندگى گرد. مادر ايشان نيز وفات كرد. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله پس از فوتِ پدرشان زير كفالت جدّ بزرگوارشان حضرت عبد المطلب بودند.

عبد المطلب پسر هاشم و يك شخصيت روحانى بود. شخصيت اجتماعىِ بسيار برجسته‌اى داشت و تمام عرب‌ها به وى احترام مى‌گذاشتند. پيامبر صلى الله عليه و آله در دامنِ چنين جدّ

[1]- سوره كهف( 18)، آيه 110.

[2]- سوره زمر( 39)، آيه 30.