همچنين در كتابهاى اهل سنت از عايشه نقل شده است كه:
«هر وقت فاطمه به خانه پيامبر صلى الله عليه و آله مىآمد، پيامبر صلى الله عليه و آله او را در آغوش مىگرفت، او را به قلبِ خود مىچسبانيد، دستِ او را مىبوسيد و در جاى خود مىنشانْد.
وقتى هم كه پيامبر صلى الله عليه و آله به خانه زهرا عليها السلام مىرفت، زهرا عليها السلام دستِ پيامبر را مىبوسيد و او را در جاى خود مىنشانْد.»[1] رسول الله هر گاه قصدِ سفر داشت، از آخرين كسى كه خداحافظى مىكرد، فاطمه عليها السلام بود و پس از بازگشت نيز قبل از ديدار هر كسِ ديگر، به ديدار فاطمه عليها السلام مىرفت.
شيعه و سنى هر دو نقل كردهاند كه پيامبر صلى الله عليه و آله مىفرمود:
[فاطمه پاره تنِ من است. هر كه او را به خشم آوَرَد، مرا خشمگين كرده است.»
از عايشه دختر ابوبكر پرسيدند كه محبوبترين زنان در نزد رسول الله صلى الله عليه و آله چه كسى بود؟ وى گفت: فاطمه. از او پرسيدند: محبوبترين مردان در نزد رسول الله صلى الله عليه و آله چه كسى بود؟ گفت: شوهر فاطمه، على.
روزى رسول الله صلى الله عليه و آله وارد شد.
ديد امير المؤمنين عليه السلام و حضرت زهرا عليها السلام دراز كشيدهاند. پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و در ميان آنها نشست. على بن ابى طالب عليه السلام از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيد: يا رَسُولَ اللَّه! كدام يك از ما دو نفر در نزد شما محبوبتر هستيم؟ پاسخ دادن به اين سؤال مشكل بود؛ زيرا على و فاطمه هر دو آنجا نشسته بودند و پيامبر صلى الله عليه و آله هم توريه نمىفرمودند و مىبايستى جواب صريح مىدادند.
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمودند: «هِىَ احَبُّ مِنْكَ وَ انْتَ اعَزُّ مِنْها»[4]؛ يعنى او از تو محبوبتر است و تو از او عزيزترى. محبوب بودن، جنبه عاطفى دارد و با خانمها تناسب دارد.
عزيز بودن نيز جنبه قدرت دارد و با مردها متناسب است.
القاب حضرت فاطمه عليها السلام، مباركه، طاهره، زكيّه، راضيه، مرضيّه، محدَّثه، بتول و زهرا بود. نوشتهاند كه پيامبر صلى الله عليه و آله كنيه ابو محمد و امّ محمد را براى حضرت فاطمه عليها السلام به كار مىبردند. حضرت فاطمه عليها السلام فرزندى به نام «محمد» نداشته است. بنا بر اين شايد اين كنيه، اشاره به نام خود پيامبر صلى الله عليه و آله باشد؛ زيرا پيامبر صلى الله عليه و آله بارها به فاطمه مىفرمود: امُّ ابيها؛ يعنى فاطمه همانند مادرِ من است.
از حضرت فاطمه عليها السلام چهار فرزند به جاى ماند. امام حسن عليه السلام و امام حسين عليه السلام و حضرت زينب- قهرمان كربلا- و حضرت امّ كلثوم. فرزندان حضرت زينب و امّ كلثوم همه از دنيا رفتند يا به شهادت رسيدند و از هيچ يك از آن دو، نسلى بر جاى نماند.