به پيروزى شما وجود دارد كه با همه امكاناتتان با يكديگر متحد شويد. در حالى كه شما هنوز در ابتداى راهِ جهاد با دشمنانتان هستيد، چگونه تفنگ‌هايتان را به طرفِ يكديگر نشانه گرفته‌ايد؟

چنانكه رسانه‌هاى گروهى مى‌گويند، امدادگران براى جنازه‌هاى شما آمدند؛ اما گفتند: جنگ آن قدر شديد بود كه انتقال جنازه‌ها براى دفن، ممكن نبود. چگونه و با چه مجوز شرعى، مسلمانان لبنان يكديگر را مى‌كُشند؟ چه كسى جوابِ اين خون‌هاى ريخته شده را به خداوند خواهد داد؟ آيا انقلاب و جهاد اسلامى نبايد تابع احكام شرع باشد؟

آيا كشتار مسلمانان توسط يكديگر و تضعيف هر دو طرفِ مسلمان و چيره شدنِ كفار بر آنان يك وظيفه اسلامى و انقلابى است؟ اين وظيفه چگونه محاسبه شده است؟! برادر كشى در لبنان، به هيچ وجه قابل تأييد نيست. از آن طرف، گروهى از فلسطينى‌ها آتش بيارِ معركه شده‌اند. مگر طرفداران عرفات چه نفعى از كشتار شيعه‌ها عايدشان مى‌شود؟ آنها با اسرائيل نزاع دارند؛ چرا لبنان را به هم مى‌ريزند؟ اين جنگ داخلى و برادر كشى در لبنان، حرام و نامشروع است و با هيچ ميزانى قابل تطبيق نيست. مبادا كسى اين جنگ را جنگ در راه سعادت، عزت و يا ساير اهداف عاليه بنامد!

من فرد خاصى را متهم نمى‌كنم؛ اما شما بدانيد كه كسانى كه به اين جنگ دامن مى‌زنند، فهميده يا نفهميده، به دشمن مشتركِ مسلمانان لبنان كمك مى‌كنند. مسلمانان لبنانىِ درگير در اين برادر كشى، بايد هر چه زودتر سلاح‌هايشان را بر زمين بگذارند و از شركت در اين صحنه‌هاى برادر كشى كه توسط دشمن ايجاد شده، پرهيز كنند. برادران مسلمان لبنانى بايد اختلافات بين خودشان را با مذاكره حل كنند، نه با جنگ و برادر كشى!

صد و شصت و دو نفر از نمايندگان كنگره آمريكا ما را محكوم كرده‌اند.

ما از اينكه آنها ما را محكوم كرده‌اند، بسيار خوشحاليم. اگر آنها ما را محكوم نكنند، ما بايد در خودمان شك كنيم كه چرا آمريكايى‌ها ما را محكوم نمى‌كنند.

هر گاه آنها به ما حمله مى‌كنند، ما مى‌فهميم كه الحمد للّه ما هنوز مورد حمله استكبار هستيم.

(شعار نمازگزاران: «مرگ بر آمريكا»)

ما از كاغذبازى‌ها و از اينكه آمريكايى‌ها ما را محكوم كنند، نمى‌ترسيم. اوقاتمان هم تلخ نمى شود، بلكه بسيار خوشحال هم مى‌شويم؛ زيرا به خودمان اطمينان پيدا مى‌كنيم كه الحمد للّه ربّ العالمين هنوز هم آنها، آن طرفِ خط هستند و ما اين طرفِ خط.

مطمئن باشيد كه ما آنها را شكست مى‌دهيم.

خداوند گواه است كه آن روزى كه آمريكايى‌ها اعلام كردند كه مى‌خواهند به زلزله‌زده‌هاى ما كمك كنند، من حتى يك ذره هم خوشحال نشدم. يعنى ما حاضريم كه خداى ناكرده حتى ده نفر يا صد نفر از زلزله‌زده‌هاى ما به شهادت برسند، اما استكبار جهانى دستِ رفاقت به سوى ما دراز نكند.

(تكبير نمازگزاران)

آخرين نكته‌اى كه در اين خطبه خدمتتان عرض مى‌كنم، اين است كه ما در آستانه روزهاى سوگوارى سيد الشهدا عليه السلام هستيم.

ما هر چه داريم از وجود، شهادت، راه، نام، عزت و خون حسين عليه السلام داريم.

عزادارى سيد الشهدا عليه السلام با گوشت و خونِ ما مردم ايران آميخته شده است.

قلب، روح و زندگىِ ما حسين بن على است.

ان‌شاءالله خداوند به همه ما توفيق عنايت فرمايد كه مراسم عزادارى ماه محرم را خالصانه انجام دهيم.

ان‌شاءالله خداوند در دنيا ما را از دوستداران ابا عبدالله عليه السلام و در آخرت،