كرد. مناسبت ديگر اين دو هفته، شهادت حضرت امام باقر عليه السلام است. حيات و شهادت ايشان، تاج افتخارى براى همه مسلمانانِ دنيا است. من شهادت اين دو پيشواى جهان اسلام را به همه مسلمانان تسليت عرض مى‌كنم.

همچنين فردا سالگرد رحلت حضرت آيت الله طالقانى است. ايشان مجاهد نستوه، انقلابى پرخاشگر، سازش ناپذير، مخلص، مبارز و سرسخت بود. امام امت، ايشان را «ابوذر زمان» ناميد.

خاطراتِ مبارزات و حرف‌هاى حضرت آيت الله طالقانى و زندان‌ها و تبعيدها و شكنجه‌هايى كه ديد و مقاومت‌هاى ايشان، در ياد همه ما باقى است و تاريخ، آن را فراموش نخواهد كرد.

من رحلت حضرت آيت الله طالقانى را به همه مسلمانان، انقلابيون، مبارزان و هم‌سنگرانِ آن مرحوم تسليت عرض مى‌كنم.

يكى از مناسبت‌هاى ديگر اين دو هفته، سالگرد شهادت پر افتخار شهيد محراب حضرت آيت الله مدنى است. من از زمانى بسيار دور، ايشان را از نزديك مى‌شناختم.

ايشان جهانى از علم و تقوا و اخلاق و فضيلت بود. سخن گفتن و سكوت، حركت و سكون و مبارزه ايشان، همه درس اخلاق بود.

من شهادت مرحوم شهيد آيت الله مدنى رحمه الله را به همگان تبريك و تسليت عرض مى‌كنم.

همچنين خاطره پر افتخار و شكوهمند روز جانسوز و جانگداز هفده شهريور را هم گرامى مى‌داريم. روز هفده شهريور آنچنان با عظمت بود كه كمرِ دشمن را شكست و دنيا را به تعجب وا داشت. از صميم قلب به شهداى روز هفدهم شهريور درود مى‌فرستيم و رحمت پروردگار را براى آنها مسئلت مى‌كنيم.

پذيرفتن قطعنامه 598 از سوى ايران و رفتن يك هيئت بلند پايه ايرانى براى مذاكرات، حرف تازه‌اى نيست. هيئت ايران با حسن نيّتِ تمام در اين مذاكرات شركت كرده است. اكنون همه دنيا پذيرفته‌اند كه ايران به دنبال يك صلح پايدار در منطقه است و هيچ كس ترديدى در آن ندارد؛ اما به مناسبتِ رفتار ناهنجار هيئت عراقى و سنگ‌اندازى‌هايى كه در مذاكرات مى‌كند، من چند جمله‌اى را عرض مى‌كنم.

ما با پذيرش قطعنامه 598 دنبال صلح پايدار در منطقه هستيم. وزير خارجه ايران تأكيد نموده كه مذاكراتْ هر قدر طول بكشد، ايران با حفظ اصول، آماده مذاكره است. در عين حال، ما كتمان نمى‌كنيم كه از كُندىِ كار مذاكرات و عدم پيشرفت آن، ناراضى هستيم.

ما عدم پيشرفت مناسبِ مذاكرات صلح را نوعى وقت‌كشى و اخلال در صلح منطقه و جهان مى‌دانيم. ما مطرح كردن بهانه‌هايى مانند لاى‌روبى «اروندرود» را در اين مقطع تاريخ و شرايط آتش‌بس، در خواست‌هايى غير قانونى مى‌دانيم.

همچنين ما خواستنِ امتياز عبور آزاد از تنگه هرمز و بدون هر گونه حق بازرسى ايران را بر خلاف حق قانونى ايران مى‌دانيم. اين امر، نوعى باج‌خواهى و دلالى براى ديگران است.

ما معتقديم عراق از اين حرفْ سودى به دست نمى‌آورد جز آن كه براى ديگران دلالى مى‌كند و صلح را عقب مى‌اندازد.

با وجود عيب‌هايى كه در قرارداد 1975 ميلادى بين ايران و عراق، وجود دارد، ما هر گونه خدشه در اين قرارداد و نپذيرفتنِ آن در باره «شطّ العرب» را برخوردى غير مسئولانه، بى منطق و زورگويى مى‌دانيم.

اگر قرار باشد كه اين قراردادِ مرزى مخدوش شود، اساس همه قراردادها و تعهداتِ مرزى و مرزهايى كه از جنگ بين المللىِ دوم، تعين شده است، بى اعتبار مى‌شود و در هم فرو مى‌ريزد. آيا چنين چيزى‌