امكانات و تغييرِ شرايط زمانى و مكانى، تغيير مى‌كنند.

پس از اين مقدمه كوتاه، موضوع صحبتِ امروزِ من در باره مسئوليت‌هاى خود ماست.

ما امتى اسلامى و انقلابى هستيم كه در مرحله خاصّى از اين انقلاب قرار گرفته‌ايم.

ساليانى از تاريخِ انقلاب گذشته است تا ما به اين مرحله رسيده‌ايم.

اگر بخواهيم تاريخ انقلاب را بر اساس مسائل مهم روز تقسيم‌بندى كنيم، اكنون ما در حالتِ نه جنگ و نه صلح، زندگى مى‌كنيم.

از هنگامى كه قطعنانه 598 شوراى امنيت را پذيرفته‌ايم و هيئتى براى مذاكرات صلح فرستاده‌ايم، در حالت ميانه بين جنگ و صلح قرار گرفته‌ايم.

اكنون در جبهه‌ها، جنگِ به معناى حمله و هجوم نداريم. تنها در برخى موارد، نقض آتش‌بسِ اعلان شده وجود دارد. شايد بعضى از نقض‌ها هم اعلام نشده باشد. در اين وضعيت، ما مسئوليت‌هايى داريم كه به برخى از آنها اشاره مى‌كنم. يكى از مسئوليت‌ها و تكاليفِ ما، آمادگى در جبهه‌ها است.

بايد بالاترين حدّ آمادگى را در جبهه‌ها داشته باشيم. دشمن پى در پى در مذاكرات، بهانه‌جويى، وقت‌كشى و سنگ‌اندازى مى‌كند و نمى‌گذارد مذاكرات به پيش برود.

به نظر مى‌رسد كه دشمنْ تابع هيچ اصل و ميزانى نيست. ممكن است دشمن در همين شرايط هم وسوسه شود كه از يكى از محورها حمله كند. بنا بر اين همان طور كه مردمِ شهرهاى مختلف براى حضور در جبهه‌ها آمادگى دارند، و به طور مرتب، آمادگى آنها در رسانه‌هاى عمومى اعلان مى‌شود، همه ما بايد مانند روزهاى جنگ و بلكه بيشتر از آن، براى حضور در جبهه‌ها، آماده باشيم.

ما بايد واقعاً اين احساس را داشته باشيم كه اعتبارِ حرف و سخن ما در مذاكرات، تابع آمادگىِ جنگى ماست. با خود فكر نكنيم كه در اين مذاكرات، با امثال ابوعلى سينا طرف هستيم و اگر حرف منطقى يا برهان قاطع بر زبان بياوريم، پذيرفته مى‌شود.

ما در اين مذاكرات، با هيئتى طرف هستيم كه دنبال بهانه‌جويى و حرف‌هاى بى منطق و غير مسئولانه است. ممكن است عراق يك مرتبه وسوسه شود كه دوباره به ايران حمله كند.

ما اگر بخواهيم در مذاكرات، حرفمان بر كرسى بنشيند و اين احساس در آنها به وجود نيايد كه پذيرش قطعنامه از سوى ما، به دليل ضعف است، حتماً بايد آمادگى جنگى خود را در بالاترين حد حفظ كنيم.

ديروز فرمانده نيروى هوايى ارتش گزارشى از آمادگىِ اين نيرو، به ما ارائه كرد.

اين گزارش بسيار خوب و رضايت‌بخش بود.

در آخر شهريور ان‌شاءالله شما هم از آن گزارش مطلع خواهيد شد. آمادگى همه نيروهاى مسلحِ ما بايد در همين اندازه، بلكه بيشتر از آن باشد.

خلاصه اين كه: مسئوليتِ امروزِ ما و همه كسانى كه مى‌توانند سلاح به دست گيرند و به جبهه بروند و جبهه‌ها را پر كنند، اين است كه نيروهاى دفاعىِ كشور را تقويت كنيم.

دومين مسئوليت انقلابى ما در شرايط حاضر، مشاركت در بازسازى كشور است.

اين روزها در روزنامه‌ها، تفسيرهاى سياسى و غير سياسى و جاهاى مختلف، همه جا از بازسازى كشور صحبت مى‌شود.

البته بازسازى كشور به عهده حكومت و دولتِ وقت است اما همان گونه كه امت شهيد پرور و مردم عزيز ايران از مرد و زن، در همه مراحل گذشته انقلاب، در صحنه حضور داشته‌اند و برنامه‌هاى انقلابى را انجام مى‌داده‌اند، بدون ترديد بايد در بازسازىِ كشور هم فعالانه حضور داشته باشند.