اسلامى، از دست مى‌دهند و خم به ابرو نمى‌آورند. اگر اين همه ايثار، مقاومت نيست، پس مقاومت چيست؟

من مى‌خواهم بگويم كه همه ما بايد اين گونه باشيم. نبايد بار تمام مشكلات بر دوش گروهى خاص باشد. هر چند تعداد بسيار زيادى از مردمِ ما براى حل مشكلات كشور صبورانه مقاومت مى‌كنند، اما اين كافى نيست. همه مردم بايد با صبر انقلابى در حلّ مشكلات كشور، مشاركت كنند.

ممكن است عده‌اى فكر كنند كه الحمد للّه الان به اندازه كافى رزمنده در جبهه‌ها وجود دارد، الحمد للّه مردم به اندازه كافى كمك‌هاى اقتصادى به جبهه‌ها مى‌كنند؛ پس با وجود حضور ديگران در صحنه‌هاى تلاشِ ملى، خيالِ من راحت است و هنوز نوبت به من نرسيده است.

اين استدلال كه عده‌اى به وسيله آن، شانه از زير بار مسئوليت خالى مى‌كنند، بسيار غلط است. همه ما بايد از آنها كه مشغول فداكارى و از خود گذشتگى هستند، درسِ عبرت بگيريم.

امروز براى همه مردمْ نوبتِ تلاش و فداكارى و استقامت فرا رسيده است.

اين درست نيست كه بار انقلابى به اين بزرگى، تنها بر دوشِ گروهى خاص باشد.

من به افرادى كه تا كنون رفاه‌طلب و آسايش طلب بوده‌اند و دوست داشته‌اند كه نقشِ تماشاچى را بازى كنند، مى‌گويم: به خدا سوگند، اگر چنين باشيد، پيشِ وجدانتان و پيشِ خداوند، روسياه هستيد. (تكبير نمازگزاران)

آنها كه در جبهه‌ها از جانشان مايه مى‌گذارند، آنها هم مثلِ ما هستند. نه سهمشان بيشتر از ماست و نه مسئوليتشان بيشتر از ماست.

ما هم بايد به جبهه‌ها برويم و در كنار ساير رزمندگان، از كشورمان دفاع كنيم.

پير و جوان، همه بايد دست به دستِ هم بدهيم و اين حركتِ مبارك و پر ثمر و پيروز را كه خداوند عالَم به ما مرحمت فرموده است، تداوم بخشيم تا اينكه ان‌شاءالله خداوند و وجدانمان را راضى كنيم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ وَ الْعَصْرِ انَّ الانْسانَ لَفى‌ خُسْرٍ الَّا الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ[1]

خطبه دوم‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ اشْرَفِ الانْبِياءِ وَ الْمُرْسَلينَ سَيِّدِنا وَ نَبِيِّنا ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ عَلى‌ عَلِىٍّ اميرِ الْمُؤمِنينَ وَ عَلى‌ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمينَ وَ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِىِّ بْنِ مُوسى‌ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْخَلَفِ الْحُجَّةِ الْقائِمِ الْمُنْتَظَرِ الْمَهْدِىِّ صَلَواتُ اللَّهِ وَ سَلامُهُ عَلَيْهِم اجْمَعينَ.

ميلاد مسعود و مبارك و افتخار آميزِ سرور شهيدان، مولى الكَونَين، حسين بن على عليهما السلام و برادر ارجمندش، حضرت ابوالفضل العباس و فرزند بزرگوارش، چهارمين پيشواى مسلمانان، حضرت على بن الحسين عليهما السلام و عيد سعيد و بزرگِ ملّى را به همه برادران و خواهران و همه مسلمانانِ راستين جهان، امت شهيد پرور ايران، رزمندگان عزيز، سنگرنشينان، جانبازان ارجمند و خانواده شهدا، تبريك عرض مى‌كنم.

ان‌شاءالله خداوند اين اعياد گرامى را بر همه آنها مبارك بفرمايد. اميدوارم خداوند به احترامِ خون شهدا و صفاى روح مادران و پدران و همسران و خواهرانِ آنها، لطف و عنايت خود را بر همه شما مسلمانان واقعى نازل بفرمايد. ان‌شاءالله.

[1]- سوره عصر( 103).