را تحسين مى‌كند و همه وسايل مورد نياز براى حلّ اختلافات اجتماعى را در اختيار ما قرار داده است، آيا درست است كه ما هم مثلِ ديگران در اين مسائل، پايِمان در گِل فرو رفته باشد و نتوانيم اختلافات خود را حل كنيم؟

آيا درست است كه نتوانيم در جامعه خود، وحدت كلمه و اتحاد را كه مرتّب شعارِ آن را مى‌دهيم، عينيت و تحقق بخشيم؟ اگر چنين باشد، اين گرفتارىِ بسيار بزرگى است كه من نمى‌دانم آن را بايد به كجا بُرد.

الحمد للّه اين اعزام‌ها، اين راهپيمايى‌ها، اين مانورهاى بسيج، اين مشاركت مردم در جنگ و جبهه، اين كمك‌هاى مالى، اين هجوم براى اسم‌نويسى و آموزش ديدن، اينها همه مَثَل و سمبل اعلاى اتحادند.

من قبلا گفته‌ام كه در مسائل جنگ و جبهه، فرهنگ ما اسلامى شده است.

(تكبير نمازگزاران)

در نماز جمعه قبلى هم گفتم: يك مقدارى سخنانم را تصحيح مى‌كنم. فرهنگ اسلامى در پاره‌اى از مسائل اجتماعى هم پياده شده است؛ ان‌شاءالله فرهنگ اسلامى در همه ابعاد فرهنگىِ جامعه ما متحقق شود.

اگر قرار باشد در جامعه خود، وحدت و اتحاد را تحقق بخشيم، بايد به زمزمه‌هاى جدايى و تفرقه گوش فرا ندهيم و بى توجه باشيم. به شكل‌هاى مختلفى نغمه تفرقه سَر داده مى‌شود. بعضى‌ها مى‌گويند:

حزب اللهى‌ها را كنار مى‌زنند.

ديگرى مى‌گويد: ديگر جايى براى حزب اللهى‌ها نيست و آنها هم دارند دلسرد مى‌شوند. ديگرى مى‌گويد:

فلان شخص، فلان خطّ فكرى را دارد و ...

اگر ان‌شاءالله اين زمزمه‌ها در جامعه ما تمام شود و آن روشى را كه حضرت امام فرموده است، انتخاب كنيم، هر جا يك گرهِ كورى برايمان پيش آيد، با يك تلفن قابل حل است و ديگر مشكلى براى تأمينِ وحدت نخواهيم داشت.

بايد تلاش كنيم جاذبه ما بيش از دافعه‌مان باشد. رويّه حذف و طرد اشخاص كه قبلًا خيلى زياد بود، الان كمتر شده است؛ اما متأسفانه هنوز وجود دارد.

اشخاص و گروه‌ها را دنبال كردن، نبش قبر كردن، سوابق اشخاص را بيرون آوردن، حيثياتِ مردم را بر باد دادن و با بخشندگى با مردم برخورد نكردن، اين برخوردها مخالف شرع مقدس اسلام و موجب تفرقه‌افكنى است.

اين درست نيست كه هر روز عده‌اى را از پيكر اجتماعمان بكَنيم و دور بياندازيم.

اگر اين برخوردها را ادامه دهيم، از صفوف متحد و گسترده مردم چيزى باقى نمى‌ماند.

حضرت امام فرموده‌اند: بايد وضعيت فعلىِ اشخاص مورد توجه قرار گيرد.

كيست كه از اوّل تا آخرِ عمرش مانند يك معصوم يا يك عادل، زندگى كرده باشد؟

اگر بخواهيم در سوابق اشخاص جستجو و تحقيق كنيم، چه كسى سالم باقى مى‌ماند؟

الحمد للّه ما توان و وسايل مورد نيازِ برقرارىِ وحدت را داريم. نهادها، ارگان‌ها، دانشگاه، فيضيه، روحانيت و مردم مستضعف و محروم بايد همه با هم و متحد باشند.

اگر در ميان ما اختلافى هم وجود داشته باشد، با يك حركتِ حساب شده صحيح و اسلامى، آن را برطرف كنيم.

ممكن است گفته شود: اختلاف در همه جاى دنيا وجود دارد و هنوز هيچ جامعه‌اى نتوانسته است اختلافاتش را حل كند. در كشور ما هم قبل از انقلاب، اختلاف وجود داشته و حالا هم وجود دارد و اصلًا اختلافْ قابل ريشه‌كنى و برطرف شدن، نيست. بنا بر اين ما هم بايد دست از وحدت و اتحاد بشوييم و