از كشاورزى باشد. در ابتداى پيروزى انقلاب، مسئولان كشورهايى مانند كره شمالى كه قبل از ما انقلاب كرده بودند و در مسير مستقل ساختن كشورشان قرار داشتند، در ملاقات‌هايشان با ما تأكيد فراوانى بر اهميتِ كشاورزى مى‌نمودند.

آنها مى‌گفتند: كشاورزى را در رتبه اولِ اولويت قرار دهيد تا موفق شويد.

بعضى از آنها هم مى‌گفتند: ما توجه لازم را به كشاورزى نكرديم و بسيار آسيب ديديم.

اين محاصره اقتصادى كه امپرياليست‌ها براى كشور ما درست كردند، نتيجه زيادى براى آنها به بار نياورد، علت شكست آنها هم روحيه قوىِّ اسلامىِ شما ملتِ قهرمان بود.

شما گفتيد: ما حاضريم كه گرسنه و تشنه و بى پوشاك بمانيم؛ اما با امپرياليزم جهانى سازش نمى‌كنيم. (تكبير نمازگزاران)

در عين حال كه ما اين روحيه عالىِ شما را تجليل مى‌كنيم و در مقابل آن، سرِ تعظيم فرود مى‌آوريم؛ معتقديم كه بايد تلاش كنيم تا در نبرد اقتصادى خود با آمريكا حد اقلِّ زيان را بدهيم.

ان‌شاءالله جهاد سازندگى حركت‌هاى پر نعمت و پر درآمد خود را بيشتر فعّال كند، وزارت كشاورزى هم اقدام كند تا بتوانيم شعار خودكفايى را از صورتِ شعار، بيرون بياوريم و به آن واقعيت ببخشيم.

اگر ما كشاورزىِ كشورمان را فعّال كنيم، وابستگى كشورمان به خارج كاهش مى‌يابد و استقلالمان تأمين مى‌شود. علاوه بر آن، جلوِ مهاجرت‌هاى بى‌رويّه روستاييان به شهرها گرفته مى‌شود و روستاهايمان آباد مى‌شوند.

البته ما يقين داريم كه دنياى استكبار در مقابلِ پيشرفت كشاورزى ما ساكت و آرام نخواهد نشست و تا آنجا كه بتواند، چوب لاىِ چرخِ پيشرفتِ كشاورزى ما خواهد گذاشت.

طبق آمارهاى رسمى، در سال 1363 ه. ش. ارزش توليداتِ بخش كشاورزى ما به قيمت روستا كه تقريباً نصف قيمت بازار است، 272 ميليارد تومان بوده است.

طبق برآورد كارشناسان، ما مى‌توانيم در بخش كشاورزى، توليد خود را به سرعت افزايش دهيم؛ در صورتى كه در ساير بخش‌ها افزايش توليد با سرعتى مانند آنچه در بخش كشاورزى ممكن است، امكان‌پذير نيست.

اميدوارم ان‌شاءالله با همّت و تلاش برادران عزيزِ نماينده ما در مجلس شوراى اسلامى، قانون اراضى تصويب شود و تكليف اين هشتصد هزار هكتار زمينِ بلاتكليف مشخص گردد.

همچنين اميدوارم بودجه‌بندى كافى در جهت احياى اراضى موات صورت گيرد و جلوِ هرز رفتن آب‌هايى هم كه در اين مملكت وجود دارد، گرفته شود تا آن نفرينِ معصوم عليه السلام كه فرمود «خداوند لعنت كند قومى را كه زمين و آب دارند و گرسنه مى‌خوابند»، شاملِ ما نشود.

نزديك سالگرد اربعين حضرت سيد الشهداء عليه السلام است. خاندان پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله با وسايلى كه خداوند فراهم ساخت، آزاد شدند و قرار شد كه از شام به مدينه باز گردند.

يزيد تصميم گرفت كه از بازگشتِ اهل‌بيت عليهم السلام از شام به مدينه، استفاده تبليغاتى كند تا سرپوشى بر جنايتِ خود در قتل سيد الشهداء عليه السلام بگذارد و بگويد كه رابطه حكومت با اهل‌بيت پيامبر صلى الله عليه و آله خوب است و آنچه در روز عاشورا اتفاق افتاد، در حدّ يك سوء تفاهم بوده است.

يزيد مى‌خواست به اين وسيله، احساسات عمومى را كه جريحه‌دار شده بود، منحرف كند.

به همين منظور، يزيد به امام سجاد عليه السلام‌