جناب آقاى موسوى هم كه بعد از آنها آمده و در سال 1360 ه. ش. در همان شرايط بحرانىِ زمان دولت شهيد رجائى و شهيد باهنر، مسئوليت اداره امور اجرايى را پذيرفته است، براى ما بسيار ارجمند و گرامى است و همان گونه كه به آن شهداى بزرگوار درود مى‌فرستيم، بايد به اين دولت و جناب آقاى موسوى هم درود بفرستيم. (تكبير نمازگزاران)

ما امتيازها و كمالاتِ دولت را بيان مى‌كنيم؛ اما كمبودها و نقايص آن را هم بايد بيان كنيم. بيان كمبودها با انگيزه سازندگى، هيچ اشكالى ندارد. گفته نشود كه:

اى واى، معلوم مى‌شود كه موسوى اردبيلى با دولت بد است؛ زيرا در نماز جمعه گفت «دولت نقص دارد»!

اين گونه برداشت‌ها و برخوردها صحيح نيست. اين درست نيست كه ما نَفَس‌ها را خفه كنيم و دهان‌ها را ببنديم، اين كارها موجب حاكميت خفقان مى‌شود. بحمد اللّه امروز در ميان ما چنين برخوردها و برداشت‌هايى وجود ندارد و من اين سخنان را با انگيزه پيشگيرى از وقوع اين اشتباهات در آينده، عرض مى‌كنم.

فضايل و نقاط مثبت بايد گفته شود و مورد قدردانى باشد، نقد سازنده هم بايد صورت بگيرد. كمبودهاى واقعى بايد بيان شود تا مردم در رفع مشكلات به ما كمك كنند.

هفته دولت به خوبى برگزار شد و ما هم به سهم خود به عنوان يك ايرانى، از اين دولتِ خدمتگزار، در مقابلِ اين همه خدمات فراوانى كه انجام داده است، تشكر مى‌كنيم.

براى بهبود و اصلاح كمبودها و نقايص، بايد انتقاد سازنده انجام شود و مردم از زبان خودِ ما در جريان كمبودها قرار بگيرند، تا اگر خداى ناكرده، كمبود و نقصى وجود دارد، مردم در جريان آن كمبود و نقص باشند، نه اينكه آن اشكالات را از زبان دشمنِ ما بشنوند.

اگر در جامعه كمبودى وجود داشته باشد و مردم ببينند ما آن كمبودها را بيان نمى‌كنيم، مردم خيال خواهند كرد كه ما مسائل را وارونه و خلافِ واقع نشان مى‌دهيم. تصميم داشتم ارقام و آمارهايى در مورد خدمات دولت ارائه دهم و مطالبى در اين مورد بيان كنم كه متأسفانه وقتْ پايان يافته است. با اين حال، به مناسبت فرا رسيدن عيد غدير خم، براى رعايت احترام اين عيد بزرگ، آيه شريفه‌اى در اين باره برايتان تلاوت مى‌كنم و توضيحاتى در اين باره عرض مى‌كنم.

خداوند سبحان به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرموده است:

«يا ايُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما انْزِلَ الَيْكَ مِنْ رَبِّكَ و انْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ»[1]

[اى پيامبر! آنچه را از پروردگارت بر تو نازل شده است، به مردم برسان. اگر چنين نكنى، امر رسالتِ او را ادا نكرده‌اى.

خدا تو را از مردم حفظ مى‌كند.]

خطاب «رسول» به پيامبر صلى الله عليه و آله، اشاره به مقام رسالتِ ايشان است كه از مقام نبوت بالاتر است. در اين آيه شريفه، خداوند به پيامبر مى‌گويد: آنچه را به تو گفتم، به مردم بگو. معلوم مى‌شود كه بيان اين مطلب، فورى بوده و وقتْ در حال گذشتنْ بوده است.

سپس خداوند لحنِ بيانِ خود را تشديد مى‌كند و مى‌گويد: اگر اين مطلب را بيان نكنى، رسالت خود را انجام نداده‌اى. معلوم مى‌شود كه مطلب خيلى مهم بوده است كه خداوند مى‌فرمايد: اگر آن را بيان نكنى، اصلًا رسالتت را انجام نداده‌اى.

سپس خداوند اضافه مى‌كند كه خدا تو را از مردم حفظ مى‌كند. معلوم مى‌شود كه‌

[1]- سوره مائده( 5)، آيه 67.