از ديگر محرّمات احرام، عقد بستن براى خود يا ديگرى است، خواه شخص ديگرى كه عقد براى او بسته مىشود محرم باشد يا مُحلّ.
مسأله 320) بنابر احتياط واجب محرم نبايد شاهد عقد شود، گرچه عقد براى غير محرم باشد.
مسأله 321) اگر كسى در حالى كه محرم نيست شاهد بر عقد شده باشد، بنابر احتياط واجب نبايد در حال احرام بر آن عقد شهادت دهد.
مسأله 322) احتياط واجب آن است كه در حال احرام از خواستگارى كردن خوددارى شود.
مسأله 323) محرم مىتواند در حال احرام به همسرش كه او را طلاق رجعى داده، رجوع نمايد.
مسأله 324) اگر در حال احرام با علم به مسأله، زنى را به عقد همسرى خود درآورد آن زن براى هميشه بر او حرام مىشود، ولى اگر اين كار را از روى ناآگاهى به مسأله انجام داده باشد، عقد باطل است، ولى زن بر او حرام هميشگى نمىشود، ولى احتياط آن است كه آن زن را به همسرى نگيرد مخصوصاً اگر با او نزديكى كرده باشد.
مسأله 325) در مسايل فوق، فرقى ميان عقد دائم و عقد موقّت