مساوى بوده يا اين كه با هم فرق مى‌كرده است؟

پاسخ: از اشاره‌هايى كه در آيات قرآن وجود دارد وتعبيرهاى گوناگون كه در روايات وارد شده است برمى‌آيد افرادى كه از طرف خداوند مأموريت داشته‌اند داراى مقامات مختلفى بوده‌اند بدين قرار: 1- مقام نبوت: يعنى دريافت احكام الهى از جانب خداوند به وسيله وحى؛ به پيامبرانى كه داراى چنين مقامى بوده‌اند «نبىّ» گفته مى‌شود. بنابراين «نبىّ» كسى است كه وحى بر او نازل شده باشد.

2- مقام رسالت: يعنى مقام رساندن وحى به مردم و تبليغ و نشر احكام خداوند و آگاهى بخشيدن به جامعه؛ و در اين صورت، «رسول» به فردى گويند كه با تلاش گسترده براى دعوت مردم به سوى خدا حركت مى‌كند و براى يك انقلاب فرهنگى كوشش مى‌نمايد.

3- مقام امامت: يعنى رهبرى و پيشوايى مردم. «امام» كسى است كه با تشكيل حكومت الهى و به دست آوردن قدرتهاى لازم در جهت پياده نمودن احكام خداوند سعى و تلاش مى‌نمايد، و به عبارت ديگر وظيفه امام اجراى دستورات خداست در حالى كه وظيفه رسول ابلاغ و رسانيدن اين احكام است.

برخى از پيامبران مانند پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم عهده‌دار هر سه مقام بودند، و عده‌اى از آنها يا فقط نبى بودند و يا علاوه بر آن مقام رسالت را هم به دوش داشتند.

از ميان پيامبران عده‌اى «اولوا العزم» بوده‌اند؛ «عزم» به معنى اراده محكم است، و به پيامبرانى كه صاحب شريعت و آيين جديد بودند