ابزار قمار استفاده نشود و به واسطه آنها ضرر جسمى يا روحى قابل توجهى به انسان وارد نگردد و برد و باخت و اسراف و از بين بردن مال در آنها نباشد و تفريحات و شوخى‌ها به هرزگى و بيهودگى و اذيت و آزار و تحقير و تمسخر ديگران نينجامد، بدون اشكال است، خصوصاً در مواردى كه بازى مورد نظر نقش مؤثرى در سلامتى جسم و روان آدمى داشته و يا آمادگى او را براى مقابله با دشمن حفظ نموده يا تقويت مى‌نمايد.

كسى از امام جواد عليه السلام در باره مردى سؤال كرد كه به دنبال شكار مى‌دود، ولى هدفش گرفتن آن شكار نيست، بلكه جهت تندرستى و سلامتى به چنين كارى دست مى‌زند. حضرت فرمودند: اشكالى ندارد، مگر اين كه براى لهو و خوش‌گذرانى چنين عملى را انجام دهد.[1] از پاره‌اى از روايات به دست مى‌آيد كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم بين اسب‌سواران مسابقه برگزار مى‌نمود و به برندگان جوايزى عطا مى‌كرد[2]، بلكه برخى مواقع خود نيز در مسابقات اسب‌سوارى و يا شترسوارى شركت مى‌كرد و چه بسا برنده يا بازنده مسابقه مى‌گرديد؛ امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: «بيابانگردى حضور پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم آمد و از حضرت تقاضاى مسابقه شترسوارى نمود، حضرت نيز با او مسابقه داد و آن فرد اعرابى بر پيامبر اكرم پيشى جست، در اين هنگام پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم به اصحاب و ياران خويش فرمود: شما شتر مرا بسيار بالا برده و از آن تعريف نموديد و خداوند اراده كرد كه آن را پايين بياورد.»[3]

[1]- وسايل الشيعه، ج 19، ص 254، حديث 6

[2]- همان، ص 254-/ 256

[3]- همان، ص 253 و 254، حديث 5