هر ملتى در هر عصر و زمانى براى برانگيختن عواطف و احساسات افراد خود و دعوت آنها به وظايف فردى و اجتماعى شعار خاصى دارند، مثلًا مسيحيان براى دعوت پيروان خود به كليسا از نواختن صداى ناقوس استفاده مىكنند؛ ولى شعار اذان كه در اسلام براى دعوت به نماز از آن استفاده مىشود به مراتب رساتر و مؤثرتر است، چه شعارى از اين بالاتر كه با نام خداى بزرگ آغاز شده و با شهادت به يگانگى او و گواهى به پيامبرى حضرت محمد صلى الله عليه و آله و سلم اوج گرفته و با دعوت به نماز و رستگارى و عمل نيك ادامه پيدا كرده و سپس با ياد خدا و اقرار به يكتايى او با جملههايى موزون و عباراتى كوتاه و مضمونى روشن و سازنده و آگاه كننده به پايان مىرسد.
در روايات اسلامى نسبت به مسأله گفتن اذان تأكيد فراوانى شده است و براى گويندگان اذان مقامهاى بلند اخروى و ثوابهاى زياد در نظر گرفته شده است كه در حقيقت اين بلندى مقام به خاطر دعوت ديگران به سوى خدا و عبادتى همچون نماز است.