مى‌نمود و توجهى به اين كه از چه راهى آنها را به دست آورده- از راه حلال يا حرام- نداشت، اكنون به صورتى در آمده كه بايد از آن اجتناب نمايد ولى گناه و معصيت حرام‌خوارى برايش باقى مانده است.

2- تكبر و غرور و خودبزرگ‌بينى انسان در اثر امورى وهمى و خيالى است وگرنه او موجودى است كه ابتدايش از ماده‌اى پست تشكيل شده و انتهايش جنازه و مردارى خواهد گشت و در اين ميان شكم او حامل مقدارى ادرار و مدفوع بيش نمى‌باشد.

به هر حال در قوانين اسلام در مورد دستشوئى نمودن و آدابى كه در رابطه با آن بايد مراعات گردد، احكام و مطالب ظريف و دقيقى وجود دارد كه بيانگر توجه ويژه اين آيين نسبت به همه عرصه‌هاى زندگى انسان است.

به طور كلى امورى كه در اسلام در رابطه با دستشويى نمودن ذكر شده، بر سه قسم است:

الف- امورى كه لازم است رعايت شود

هنگام دستشويى نمودن موارد زير بايد رعايت شود: 1- واجب است انسانِ مكلف عورت و شرمگاه خود را از كسانى كه مكلفند و يا بچه و ديوانه‌اى كه خوب و بد را مى‌فهمد، اگرچه با او مَحرم باشند، بپوشاند.

2- بايد طرف جلوى بدن يعنى شكم، سينه و عورت رو به قبله يا پشت به قبله نباشد.