اگر همنشين شما فردى سالم و پاك باشد قضاوت ديگران نسبت به شما مثبت و اگر او فردى آلوده و فاسد باشد قضاوت آنها نسبت به شما منفى خواهد بود.

يك قطعه پارچه به خودى خود ارزشى ندارد كه مردم آن را ببوسند، اما وقتى آن را به دور خانه خدا آويزان مى‌كنند، به خاطر همنشينى با آن خانه باعظمت آن پارچه هم عزيز و گرانبها مى‌گردد. سعدى مى‌گويد:

و بر عكس اگر آن فرد انسانى خلاف‌كار و بدكردار باشد دوستش نيز به رنگ او درآمده، كم كم به بدى و فساد متمايل مى‌گردد.

خداوند در قرآن از قول عده‌اى كه دچار عذاب جهنم مى‌شوند نقل مى‌فرمايد كه آنها مى‌گويند: «واى بر من! اى كاش فلان شخص را به عنوان دوست برنگزيده بودم كه رفاقت او مرا از پيروى قرآن محروم‌

[1]- كرم پيله: كرم ابريشم

[2]- لاجَرَمَ: بناچار

[3]- گلستان، باب هفتم در تأثير تربيت، ص 235 و 236، حكايت 8

[4]- همان، باب اول در سيرت پادشاهان، ص 53، حكايت 4