2- نگاهت به آنها از روى رأفت و مهربانى باشد و اگر به آنها نگاه غضب‌آلود و همراه با عصبانيت نمودى، بدان كه خشم خدا را براى خودت خريده‌اى. امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: «اگر حق هم با تو باشد اما با نظر خشم و غضب به پدر و مادرت نگاه كنى از درگاه حق دور شده و نمازت مورد قبول خداوند نيست.»[2] 3- قبل از اين كه آنها چيزى از تو بخواهند نياز آنها را برآورده ساز و مگذار كه آنها آن چيز را از تو درخواست كنند.

4- در راه رفتن جلوتر از آنها راه مرو وچون خواستيد به مجلسى وارد شويد زودتر از آنها وارد نشو و پيش از آنها در آن مجلس منشين.

5- آنها را با نام صدا مزن و از هر گونه بهانه‌گيرى پوچ و غيرمنطقى پرهيز نموده و از كارهايى كه دور از ادب مى‌باشد خوددارى نما.

امام باقر عليه السلام مى‌فرمايند: «پدرم امام سجاد عليه السلام در راه پدر و پسرى را ديدند كه در حركت هستند و پسر در راه رفتن به دست پدر تكيه كرده بود- گويا سنگينى خودش را بر پدر انداخته بود- پدرم از عمل اين پسر آن قدر ناراحت گرديد كه تا زنده بودند با آن بچه سخن نگفتند.»[3]

[1]- گلستان، باب ششم در ضعف و پيرى، ص 224 و 225، حكايت 6

[2]- وسائل الشيعه، ج 21، ص 501، حديث 5.

[3]- همان، ص 502، حديث 8