در اين راه و مانعى است بس عظيم. براى پيدا نمودن اخلاص در كارها تلاش و مبارزه با خواهش‌هاى شيطانى نياز است، نيت خالص به سخن و سخنورى نيست، چه بسيار گويندگانى كه از اخلاص دم مى‌زنند و ذره‌اى از اين حقيقت زيبا در وجود آنها يافت نمى‌شود، چنان ظاهر خود را آراسته‌اند كه انسان گمان نمى‌كند اينان به اين بيمارى خطرناك دچار باشند.

خلوص نيت و انجام كار براى رضايت خداوند چشمه‌هاى جوشان حكمت و دانش را از قلب انسان بر زبان جارى مى‌نمايد، ولى تظاهر و خودنمايى باعث نابودى و فساد اعمال انسان گشته و فرد رياكار را در نظر مردم حقير و خوار مى‌گرداند.

6- از بين بردن آبروى ديگران‌

از نظر اسلام آبروى انسان‌ها اهميت ويژه‌اى دارد و همانطور كه بى جهت نمى‌توان خون كسى را ريخت يا مالش را از او گرفت، همانطور نيز نمى‌توان شخصيت او را خدشه‌دار نمود، در سخنى از امام صادق عليه السلام آمده است: «كسى كه بر عليه فرد مؤمنى سخنى را مطرح نمايد و بخواهد شخصيت او را زير سؤال برده و او را خوار نموده و از چشم مردم بيندازد، خداوند چنين شخصى را از ولايت و قرب خويش خارج كرده و به سوى ولايت و سرپرستى شيطان رهسپار مى‌سازد، ولى شيطان هم رهبرى چنين فردى را قبول نمى‌كند.»[1] مگر انسان حق دارد هرچه را كه از ديگران مى‌داند در محافل عمومى‌

[1]- همان، ج 12، ص 294، حديث 2