از جمله تفاسير مأثور در شيعه مى‌توان به تفسير عياشى، فرات كوفى، تفسير قمى، البرهان و نورالثقلين اشاره كرد. در اهل سنت نيز تفاسيرى چون الجامع و البيان/ طبرى (متوفى 310 ق)؛ الدر المنثور فى التفسير المأثور/ سيوطى (متوفى 911 ق) و الكشف و البيان/ ثعلبى (متوفى 427 ق) به رشته نگارش در آمده است. لازم به ذكر است كه دقتى را كه مفسران شيعى در بازشناخت روايات صحيح از سقيم مبذول داشته‌اند، در ميان دانشمندان اهل سنت به چشم نمى‌خورد.

ج. روش عقلى:

در اين روش مفسر با استفاده از درك و فهم سليم، به تدبر و تفكر در قرآن پرداخته و بدون هيچ‌گونه تحميل و پيش فرضى كار تفسير را انجام مى‌دهد.

تفسير القرآن و العقل/ سيد نورالدين حسينى اراكى (متوفى 1341 ق) و تفسير ملاصدرا را مى‌توان از اين طبقه برشمرد.

روشهاى تفسيرى‌

كتابهاى تفسيرى با سه روش كلى نگاشته شدهاند:

تفسير ترتيبى، تفسير نزولى و تفسير موضوعى.

مفسّران هر كدام به سليقه خود راهى و روشى را براى تبيين و تفسير قرآن كريم برگزيده‌اند؛ يكى به تفسير آيه به آيه و به صورت ترتيبى، از اول تا آخر يا بعضى سور را تفسير كرده؛ ديگرى به تفسير