وحى در لغت داراى معانى زير مىباشد: اشاره، كتابت، نوشته، رساله، پيام، سخن پوشيده، اعلام در خفا و هر چه كه به ديگرى به دور از توجه ديگران القاء و تفهيم شود.[1] اين واژه در اصطلاح، امر خارق العاده و از قبيل ادراكات باطنيه و شعورى است كه از حواس ظاهرى پوشيده است.[2]
كاربرد وحى در قرآن
واژه وحى و مشتقات آن در قرآن كريم هفتاد و هشت بار استعمال شده است كه بيشتر در مورد قرآن كريم مىباشد:
1) تقدير و تدبير عالم هستى؛
وَأَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاء أَمْرَهَا؛[3] و در هر آسمانى كار [مربوط به] آن را وحى فرمود.
2) تدبير غريزه در حيوان.
خداوند متعال راجع به زنبور عسل مىفرمايد: وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا؛[4] و پروردگار تو به زنبور عسل وحى كرد كه از كوهها و ... خانههايى براى خود درست كند. زنبور عسل به صورت غريزى و با معمارى و هندسه خاص خود لانه و خانه خود را