44 و بدان اى پسرك من، هر كه شتر سوارى او شب و روز را برود پس او را هم مىبرد اگر چه خود او راه نرود، و راه را مىپيمايد اگر چه در استراحت و آرامش باشد (كنايه از اينكه انسان در دنيا پندارد كه ماندنى است غافل از اينكه شب و روز او را اسير مىدهد تا زندگانيش را بپايان رساند).