(... وَ لا تُكْرِهُوا فَتَياتِكُمْ عَلَى الْبِغاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّناً لِتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ مَنْ يُكْرِهْهُنَّ فَإِنَّ اللَّهَ مِنْ بَعْدِ إِكْراهِهِنَّ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌)؛[1] «كرشمه در سخن»: (يا نِساءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِنَ النِّساءِ إِنِ اتَّقَيْتُنَّ فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفاً)؛[2] از جمله ديگر رفتارهاى جنسى ممنوع به شمار مى‌رود.

فرهنگى- اجتماعى‌

در اين بخش، مقصود از رفتارهاى فرهنگى و اجتماعى، رفتارهايى است كه حوزه تأثيرگذارى آنها فراتر از يك فرد بوده و همه جامعه يا گروه‌هاى خاصى را در برمى‌گيرد؛ اين رفتارها به لحاظ موضوع، تنوع گسترده‌اى دارند. قرآن رفتارهاى ممنوع در حوزه فرهنگ و اجتماع را چنين نام برده است: «بدعت گذارى در دين»: (فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَناً قَلِيلًا فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَ وَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ‌)[3] (همچنين ر. ك: مائده، 87؛ مائده، 103؛ انعام، 138؛ اعراف، 32 و 33؛ هود، 18؛ نحل، 116)؛ «بازيچه قرار دادن ارزش‌هاى دينى»: (وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّما كُنَّا نَخُوضُ وَ نَلْعَبُ قُلْ أَ بِاللَّهِ‌

[1]. نور: 33:« و كنيزان خود را- در صورتى كه تمايل به پاكدامنى دارند- براى اينكه متاع زندگى دنيا را بجوييد، به زنا وادار مكنيد، و هركس آنان را به زور وادار كند، در حقيقت، خدا پس از اجبار نمودن ايشان،[ نسبت به آنها] آمرزنده مهربان است».

[2]. احزاب: 32:« اى همسران پيامبر! شما مانند هيچ‌يك از زنان‌[ ديگر] نيستيد، اگر سَرِ پروا داريد پس به ناز سخن مگوييد تا آنكه در دلش بيمارى است طمع ورزد؛ و گفتارى شايسته گوييد».

[3]. بقره: 79:« پس واى بر كسانى كه كتاب‌[ تحريف‌شده‌اى‌] با دست‌هاى خود مى‌نويسند! سپس مى‌گويند:" اين از جانب خداست"!، تا بدان بهاى ناچيزى به‌دست آورند؛ پس واى بر ايشان از آنچه دست‌هايشان نوشته! و واى بر ايشان از آنچه‌[ از اين راه‌] به‌دست مى‌آورند!».