رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِيقٌ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ كِتابَ اللَّهِ وَراءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لا يَعْلَمُونَ‌)؛[1] «كفر به ملائكه»: (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ الْكِتابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلى‌ رَسُولِهِ وَ الْكِتابِ الَّذِي أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ وَ مَنْ يَكْفُرْ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالًا بَعِيداً)[2]؛ «گوساله‌پرستى»: (وَ إِذْ قالَ مُوسى‌ لِقَوْمِهِ يا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ بِاتِّخاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلى‌ بارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ ....)؛[3] «يأس»: (يا بَنِيَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ يُوسُفَ وَ أَخِيهِ وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكافِرُونَ‌)[4] (همچنين ر. ك: حجر، 55؛ عنكبوت، 23؛ زمر، 53).

ب- گفتارها

زبان و گفتار، نقش مهم و كليدى در ارتباطات انسانى داشته و بيشتر مناسبات بين‌فردى و گروهى با ابزار زبانى و در قالب گفتگو شكل‌

[1]. بقره: 101:« و آنگاه كه فرستاده‌اى از جانب خداوند برايشان آمد- كه آنچه را با آنان بود تصديق مى‌داشت- گروهى از اهل كتاب، كتاب خدا را پشت سر افكندند، چنانكه گويى‌[ از آن هيچ‌] نمى‌دانند».

[2]. نساء: 136:« اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد به خدا و پيامبر او و كتابى كه بر پيامبرش فرو فرستاد و كتاب‌هايى كه قبلًا نازل كرده بگرويد؛ و هر كس به خداوند و فرشتگان او و كتاب‌ها و پيامبرانش و روز بازپسين كفر ورزد، در حقيقت دچار گمراهى دور و درازى شده است».

[3]. بقره: 54:« و چون موسى به قوم خود گفت:" اى قوم من! شما با[ به پرستش‌] گرفتن گوساله، برخود ستم كرديد، پس به درگاه آفريننده خود توبه كنيد».

[4]. يوسف: 87:« اى پسران من! برويد و از يوسف و برادرش جستجو كنيد و از رحمت خدا نااميد مباشيد؛ زيرا جز گروه كافران كسى از رحمت خدا نااميد نمى‌شود».