پرتو همين برنامه‌ها، خداوند مواهب تازه‌اى به آنها بخشيده است.[1]

6. صبر و يقين‌

در آيه ياد شده از سوره سجده، به شكيبايى و يقين به آيات الهى به عنوان دو ويژگى ديگر اشاره شده است. مسئله رهبرى لحظه‌اى از مشكلات خالى نيست، و در هر گام، رهبر و پيشواى مردم با مشكل جديدى روبه‌رو مى‌شود كه بايد با نيروى يقين و استقامت مداوم به مبارزه با آن برخاسته و خط هدايت به امر الهى را تداوم بخشد.[2]

از نگاه برخى از مفسران با درنگ در اين آيه مى‌توان شروط امام را چنين بر شمرد:

اوّل: صبر و تحمل در برابر سختى‌ها: رهبر در ميدان عمل و نيز در عرصه پيكار در راه خدا بايد شكيبا باشد، پس كسى كه مى‌خواهد بر اين موج خروشان نشسته، يا بر مركب پيروزى سوار شود، بايد بتواند در برابر شدايد پايدارى ورزد.

دوم: يقين: يعنى دستيابى به سطحى رفيع از ايمان به خدا، به گونه‌اى كه از آن پس سستى در او راه نيافته و در پيروزى يا شكست از مسير خود منحرف نشده و در دل ذره‌اى ترديد حاصل نشود.[3]

پس لازمه امامت، صبر و يقين است كه رهبر به مدد آن دو، به مقام امامت دست مى‌يابد، و در اين رهگذر هرچه مقدار ابتلاى امام بيشتر بوده بر گستره امامت او افزوده مى‌شود.[4]

[1]. تفسير نمونه، ج 13، ص 456؛ الفرقان فى تفسير القرآن بالقرآن، ج 19، ص 334.

[2]. تفسير نمونه، ج 17، ص 166.

[3]. تفسير هدايت، ج 10، ص 193.

[4]. تفسير من وحى القرآن، ج 18، ص 242.