(بهشتيان به دوزخ نمى‌روند، و دوزخيان ببهشت نمى‌توانند رفت) و از آن سرا بيرون نمى‌شوند، و (9) (اگر بخواهيد اهل بهشت باشيد، از خدا و رسول پيروى كرده مردم را به گفتار و كردار شايسته وادار و از ناشايسته‌ها باز داريد، زيرا) امر بمعروف و نهى از منكر و صفت و خلق هستند از جمله خوهايى كه محبوب و پسنديده خدا است، و (ترسيدن از امر بمعروف و نهى از منكر نمودن در صورتيكه ظاهرا هيچ گونه زيانى نداشته باشد درست نيست، و احتمال اينكه مبادا كشته شود يا روزى كم گردد بيجا است، بلكه بايد دانست) اين دو امر مرگ را نزديك نمى‌گرداند و روزى را كم نمى‌كند (زيرا مرگ و روزى هر كس مقدّر است، و تغيير و تبديلى در آن نيست) (10) و (براى شناختن موارد احكام دين) بر شما باد (مراجعه) بكتاب خدا (قرآن كريم) زيرا كتاب خدا (براى اتّصال بنده بخدا) ريسمان استوارى است (كه هرگز گسيخته نخواهد شد) و (براى سير در راه حقّ) نور آشكارى است (كه تاريكى در آن راه ندارد) و (براى بيمارى جهل و نادانى به معرفت خدا و رسول) شفاء است، و (براى تشنه علوم و معارف حقّه) سير آب شدن است بر طرف مى‌نمايد، و براى چنگ زننده (بآن) نگاه‌دارنده (از خطاء و لغزشها) است، نيست تار است گردد (اختلافى در آن يافت نمى‌شود تا نيازمند اصلاح باشد) و (از حقّ و حقيقت) بر نمى‌گردد تا از آن دست برداشته شود، و تكرار بسيار (بر زبانها) و فرو رفتن در گوش آنرا كهنه نمى‌گرداند (هر سخنى را كه بسيار گويند و بشنوند كهنه مى‌گردد جز كلام خدا كه در همه اوقات تازه بوده بهاى آن افزايش مى‌يابد) (12) كسيكه آنرا بگويد راستگو است (زيرا در قرآن كريم بر خلاف واقع چيزى بيان نشده) و هر كه از آن پيروى كند (ببهشت جاويد) پيشى گرفته (رستگار گرديده) است (سيّد رضىّ فرمايد:) مردى (بين سخنان امام عليه السّلام) رو بروى آن حضرت ايستاد و گفت: ما را از فتنه خبر ده، آيا از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله چگونگى آنرا پرسيده‌اى؟ (13) پس امام عليه السّلام فرمود: چون خداوند سبحان كلام خود را فرستاد: (س 29 ى 1) الم^ (ى 2) أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا يُفْتَنُونَ‌ يعنى منم خداوند بزرگوار، آيا مردم گمان‌