151
(1151)- از خطبههاى آن حضرت عليه السّلام است (در مدح حضرت رسول و پند دادن به
عرب و خبر دادن از پيش آمدهاى سخت):
[قسمت أول
خطبه]
(1) از
خداوند يارى مىطلبم بر جاهايى كه شيطان را دور ساخته و او را باز مىدارد (در
هنگام عبادت و بندگى و انجام كارهاى شايسته كه جلوگير از پيروى شيطان است از
پروردگار توفيق مىخواهم) و به نيفتادن در دامها و فريبهاى او (خواهشهاى نفس و
جلوه گرى دنيا) كمك مىجويم، (2) و گواهى مىدهم كه محمّد بنده و فرستاده و
پسنديده و برگزيده او است، فضل و بزرگوارى او را برابر نيست، و نبودنش را چيزى
جبران نمىكند (اهل) (3) شهرها بعد از گمراهى تاريك (پرستيدن بت) و نادانى بسيار و
درشتى و بد خوئى در معاشرت (سخت دلى و خونريزى) به (نور هدايت و راهنمائى) او روشن
شدند، و حال آنكه مردم (پيش از بعثت آن حضرت) حرام و ناشايسته را حلال دانسته و
عالم و دانا را خوار مىشمردند، و در زمان نبودن پيغمبرى (كه آنان را براه راست
هدايت كند) زندگى نموده و بر تاريكى (كفر و گمراهى) مىمردند، (4) پس شما اى گروه
عرب نشانههاى