(1143)

143 (1143)- از خطبه‌هاى آن حضرت عليه السّلام است هنگام باران خواستن:

(1) آگاه باشيد زمينى كه شما را بروى خود نگاه مى‌دارد، و آسمانى كه شما را در سايه‌اش قرار مى‌دهد، فرمانبردار پروردگار شما هستند (پيرو خواهش و آرزوى شما نيستند تا هر زمان بخواهيد زمين برويد يا آسمان ببارد) (2) و بركت و سود خود را بشما نمى‌بخشد (زمين نمى‌رويد و آسمان نمى‌بارد) بجهت دلسوزى براى شما، و نه بسبب تقرّب جستن بشما، و نه به علّت اينكه اميدوار بخير و نيكوئى (سودى) از شما باشند، بلكه (از جانب پروردگار) مأمورند كه سودها بشما برسانند، و اطاعت امر كرده براى انجام مصالح شما قيام نموده‌اند (پس نباريدن آسمان و نروئيدن زمين در موقع مقتضى بسبب بد كردارى بنده و گناه او است كه مانع مستعدّ بودن براى قبول رحمت و افاضه جود و بخشش حقّ تعالى مى‌باشد، لذا) (3) خداوند بندگان خود را كه به كارهاى ناشايسته مشغولند بكم شدن ميوه‌ها و باز داشتن بركات و بستن در خزينهاى نيكوئيها، مى‌آزمايد تا توبه كننده متنبّه گشته توبه و بازگشت نمايد، و گناه را از خود رانده ترك كند (ديگر مرتكب گناه نشود) و پند گيرنده پند پذيرد، و سر خرده منزجر گردد (گناه نكرده بكار زشت نگرايد) (4) و خداوند استغفار (آمرزش خواستن) را سبب فراوانى روزى و رسيدن رحمت و مهربانى قرار داده، و (در قرآن كريم س 71 ى 10 فرموده: اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً (ى 11) يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً^ (ى 12) وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ‌ يعنى از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او آمرزنده گناهان است (پس از توبه و بازگشت) ابر را مى‌فرستد كه پى در پى بر شما ببارد، و شما را بمالها و پسران كمك مى‌دهد (اموال و اولاد شما را زياد مى‌گرداند).

(5) پس خداوند رحمت كند (بيامرزد) مردى را كه به توبه و بازگشت (از گناه) رو آورد، و گناهى را كه مرتكب شده طلب فسخ نمايد (بخواهد تا حقّ تعالى از كيفر كردار زشتش بگذرد) و بر مرگ خود پيشى گيرد (پيش از رسيدن مرگ از گناهان توبه و بازگشت نموده عمل صالح و كردار نيك را شعار خويش قرار دهد. در اينجا امام عليه السّلام طريق دعاء كردن و طلب رحمت و خواستن باران را ياد مى‌دهد:)