و خانه خدا را با منجنيق خراب نمود، و بسيارى را بكشت و بر مسلمانان مسلّط شده ساليان دراز انواع ظلم و ستم را بايشان روا داشت، امام عليه السّلام از ستمگرى او خبر مى‌دهد):

(5) مانند آنست كه من او را (عبد الملك را) مى‌بينم در شام بانگ مى‌زند (لشگر گرد آورده) و با پرچمهايش در اطراف كوفه مى‌گردد (عراق را بتصرّف آورده) و باهل آن ديار رو مى‌آورد مانند رو آوردن شتر سركش بد خو، و زمين را از سرها فرش مى‌نمايد (بسيارى را بقتل مى‌رساند) و دهانش (چون درندگان براى دريدن) گشاده، و گامش در زمين سنگين مى‌باشد (سپاه بسيار دارد) جولان او دور و دراز و حمله‌اش سخت مى‌گردد (شهرهاى دور را تصرّف نموده به بيدادگرى دست مى‌زند، چنانكه حجّاج امراء و سردارانى بديار دور دست مانند خراسان و كابل و تركستان فرستاد و بسيارى از مردم را كشت) (6) سوگند بخدا (آيندگان) شما را در اطراف زمين (شهرها و دهات) مى‌پراكند تا اينكه بر جا نماند از شما مگر اندكى مانند سرمه در چشم، پس سختى و بيچارگى (فرزندان شما از دست بنى اميّه) همواره برقرار خواهد ماند تا اينكه بر گردد بسوى عرب عقلهاى پنهان شده ايشان (عبّاسيان روى كار آمده از روى فكر و انديشه با كمك ايرانيان بنى اميّه را از بين ببرند) پس (7) (اگر بخواهيد در هيچ عصرى مسئوليّت متوجّه شما نباشد و از فتنه و فساد رهائى يابيد) سنّتها و راههاى پاينده و بر قرار و نشانه‌هاى آشكار (قرآن و سنّت) و پيمان نزديك را كه اتمام نبوّت بر آن استوار است (امام بحقّ و جانشين پيغمبر اكرم را) راهنماى خود گردانيد، (8) و بدانيد كه شيطان راههاى (فريب) خود را براى شما آسان مى‌نمايد تا بجاى قدمش گام نهاده از او پيروى كنيد (آسايش را از دست داده در دنيا و آخرت مبتلى و گرفتار باشيد).