110
(1110)- از خطبههاى آن حضرت عليه السّلام است (در مذمّت دنيا و دورى كردن از آن):
[قسمت أول
خطبه]
(1) پس از
حمد بر خدا و درود بر پيغمبر اكرم، شما را از (دل بستن به) دنيا بر حذر مىدارم،
زيرا دنيا (به كام دنيا پرستان) شيرين و (در نظر آنان) سبز و خرّم است، بشهوتها و
خواهشهاى بيهوده پيچيده شده است، و بوسيله متاعهاى زود از بين رونده (با خواهان)
اظهار دوستى مىنمايد، و به زيورهاى اندك (مردم را) به شگفت آورده شاد مىنمايد، و
براى آرزوها (ى بيجا كه اطمينان بآن نيست) و فريب (نادانان) خويش را آرايش نموده
(مانند فاحشهاى كه خود را بيارايد تا سرمايه دين و دنياى خواهانش را بربايد) (2)
شادى آن پايدار نيست، و از درد و اندوهش آسوده نمىبايد گشت، بسيار فريبنده و زيان
رساننده است، تغيير دهنده حالات است (توانگرى را به درويشى و آسايش را بسختى و
زندگى را به مرگ و تندرستى را به بيمارى تبديل مىنمايد، و يا مانع و جلوگير است
از بدست آوردن سعادت هميشگى و بهشت جاودانى) فانى