قسمتى [چهارم] از اين خطبه (در بيان خلقت بدن انسان و ذكر نعمتهاى
حقّ تعالى و ترسانيدن از هول و وحشت صراط و ترغيب بر تقوى و پرهيزكارى) است:
(19) خداوند
متعال براى بهره بردن شما (از شنوايى) دو گوش (قوّه سامعه) را آفريد تا آنچه را كه
لازم است (و در زندگانى اجتماع بكار آيد) حفظ كنند، و (از ديدار) دو چشم (قوّه
باصره) را قرار داد تا از تاريكى رها گرديده بينا شوند، و هر عضو (ظاهرى) را محتوى
اعضاء (باطنه) گردانيد (هر عضوى در بر دارد اعضائى را مثل دست كه داراى رگ و خون و
استخوان و مانند آنها است) و آن اعضاء را در تركيب صورت و دوامشان در جاهاى مناسب
قرار داد با بدنهائى كه به تركيبهاى سودمند خود قائم و برقرارند، و با دلهايى كه
(بعقل و تدبير) روزى آن بدنها را مىطلبند (يا روزيهاى خود «علوم و معارف» را جلب
مىنمايند) در حالتى كه از منّتهاى نعمت بيكران او برخوردار بوده موجبات منّتهاى
او بر شما هويدا است و با وسائلى كه مانع (بيماريها) است بنعمت عافيت و تندرستى از
او متنعّم مىباشيد، (20) و (نيز از نعمتيهايى كه بشما عطاء فرموده آنست كه) مدّت
عمر و زندگى را از شما پنهان داشته (نمىدانيد كى مىميريد و اين ندانستن براى
انتظام امور دنيوىّ بسيار سودمند است) و از آثار گذشتگان پيش از شما براى شما
عبرتها باقى گذاشت از لذّت