جمع ذمة است و آن بمعنى پاره شكنبه يا جگر مى‌باشد كه در خاك افتاده خاك آلوده گردد.

(1078)

77 (1077)- از سخنانى است كه آن حضرت عليه السّلام بوسيله آن دعاء مى‌فرمايد

(و كيفيّت استغفار و طلب آمرزش را بمردم ياد مى‌دهد، و استغفار معصومين از انبياء و أئمّه اطهار «عليهم السّلام» بجهت آموختن بخلق است، زيرا آنان هيچ گاه معصيت و نافرمانى حقّ تعالى نكرده‌اند تا در صدد استغفار و طلب آمرزش بر آيند):

(1) خدايا بيامرز آنچه (گناهى) را از من كه تو بآن داناترى، پس اگر من باز گردم (دوباره مرتكب آن شوم) تو آمرزش را بمن باز گردان، (2) خدايا بيامرز آنچه كه من با خود وعده كرده‌ام (اطاعت و بندگى كه انجام آنرا عهده گرفتم) و وفاى بآن عهد را از من نيافتى، (3) خدايا بيامرز آنچه كه من بآن بسوى تو به زبانم تقرّب مى‌جويم و دلم بر خلاف آنست (در اوّل امر براى تقرّب عبادت و بندگى نمودم و بعد از آن انديشه‌هائى مانند رئاء و خودنمايى در خاطرم آمد) (4) خدايا بيامرز اشاره‌هاى گوشه‌هاى چشم را (كه به گوشه چشم اشاره كند تا مؤمنى را آزار رسانيده يا به غيبت و بد گوئى او زبان گشايد) و گفتارهاى بيهوده و آرزوهاى دل و لغزشهاى زبان مرا.