2 - عبدالله بن عبّاس .

3 - طلحة بن عُبَيدالله .

4 - زُبير بن عَوّام .

5 - سعد بن اَبى وقّاص .

6 - عبدالله بن عُمَر .

7 - عائشه ، دختر ابوبكر .

8 - اَنس بن مالك .

حال كه دريافتيم حضرت على (عليه السلام) و ابن عبّاس و اَنس ـ به طور قطع ـ وضوى مسحى نمى گرفتند و از كسانى به شمار مى روند كه احاديث فراوانى را روايت كرده اند ، برايمان روشن مى شود كه مقصود از «مردمى كه از پيامبر حديث مى كردند» سرانِ صحابه و بزرگانِ آنهاست ، نه تصويرى كه عثمان از آنها ترسيم كرد و آنان را افراد ناشناس نمایاند .

می توان بر اینها ، نام های اين صحابه را افزود كه به وضوى مسحى معتقد بودند يا به آنها نسبت داده شده است ; مانند :

1 - عَبّاد بن تميم بن عاصم مازنى .

2 - اَوس بن اَبى اوس ثقفى .

3 - رِفاعة بن رافع .

4 ـ اَبى مالك اَشعرى .