3. گروه گریه کنندگان: عدهای از یاران پیامبر که علاقه شدیدی به شرکت در این جهاد مقدس داشتند، حضور پیامبر شرفیاب شده و از او وسیله سفر طلبیدند تا به وظیفه مقدس دینی خود عمل کنند. آنان هنگامی که با پاسخ منفی پیامبر روبهرو شدند و اینکه او مرکبی در اختیار ندارد که بر آن سوار شوند؛ به شدت گریستند و اشک بر چهرههایشان سرازیر گردید. اگر در میان یاران پیامبر، توطئهگران و کارشکنان و عذرتراشانی بودند؛ در مقابل، افرادی هم بودند که از عدم شرکت در جهاد که گاهی به قیمت جانشان تمام میشد، ضجر کشیده و اشک بر رخسارشان جاری میگشت. به این گروه در لسان تاریخ «بکّائین» (گریه کنندگان) میگویند و قرآن مراتب ایمان آنان را چنین بیان میکند: و همچنین بر افرادی که پیش تو آمدند تا مرکبی در اختیار آنها بگذاری، تو گفتی مرکبی ندارم که شما را بر آن سوار کنم و آنان از غم اینکه مالی برای آنها نبود که در راه خدا صرف کنند، با چشم اشکبار از پیش تو برگشتند، ایرادی نیست. [1] 4. گروه جمعکنندگان محصول: برخی دیگر مانند «کعب»، «هلال»، و «مراره» در عین اینکه کاملا به اسلام و جهاد علاقهمند بودند، ولی از آنجا که محصول خود را گرد نیاورده بودند، تصمیم گرفتند که پس از جمع محصول، از مدینه حرکت کنند و به مجاهدان اسلام بپیوندند. آنان به اصطلاح قرآن، [2] همان متخلفان سهگانهاند که پیامبر پس از بازگشت از تبوک، آنان را سخت تنبیه کرد و برای دیگران نیز درس عبرت گردید. 5. گروه جانباز: آنان کسانی بودند که با فراهم ساختن وسیله مسافرت آماده حرکت بودند و در این راه سر از پا نمیشناختند. [1]. وَ لا عَلَی الَّذِینَ إِذا ما أَتَوْکَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لا أَجِدُ ما أَحْمِلُکُمْ عَلَیْهِ تَوَلَّوْا وَ أَعْیُنُهُمْ تَفِیضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَناً أَلَّا یَجِدُوا ما یُنْفِقُونَ «توبه (9) آیه 92». [2]. توبه (9) آیه 118.