فراری با ندامت و پشیمانی عجیبی به طرف پیامبر بازگردند و صفوف خود را در برابر دشمن منظم و فشردهتر سازند. مسلمانان به دستور پیامبر و برای پاک کردن لکه ننگین فرار به حمله عمومی دست زده و در اندک زمانی دشمن را به عقبنشینی و فرار مجبور ساختند. پیامبر برای تشجیع مسلمانان میفرمود: من پیامبر خدایم و هرگز دروغ نمیگویم و خدا وعده پیروزی به من داده است. این تدبیر نظامی باعث شد که جوانان «هوازن»، «ثقیف» و مردان جنگجوی آنان، زنان و احشام خود را ترک گفته و با دادن تعدادی کشته به منطقه «اوطاس»، «نخله» و دژهای «طایف» فرار نمایند.
غنایم جنگ
عنوان شده مسلمانان در این نبرد هشت نفر [1] کشته دادند، در مقابل دشمن با دادن شش هزار اسیر و 24 هزار شتر و چهل هزار گوسفند و چهار هزار «وقیه» [2] نقره، پا به فرار گذاشتند. پیامبر دستور داد همه اسیران و غنایم را به «جعرّانه» ببرند، افرادی را برای حفاظت آنان گماشت و اسیران را در خانههای مخصوص جای داد و دستور داد که همه غنایم بدون دستخوردگی، در آنجا بماند تا وی به تعقیب دشمن- که به مناطق «اوطاس»، «نخله» و «طایف» گریخته بود- بپردازد.
غزوه طائف
طائف یکی از شهرهای ییلاقی و حاصلخیز حجاز است که در جنوب شرقی «مکه» به فاصله 12 فرسنگی آن، قرار گرفته و ارتفاع آن از سطح دریا هزار متر است.
[1]. ابن هشام در سیره خود تعداد تلفات را چهار نفر مینویسد، ولی چنین نبرد گستردهای باید تلفات بیشتری داشته باشد. [2]. رطل 2564 گرم و «وقیه» یک دوازدهم رطل است، بنابراین وقیه، تقریبا 213 گرم است. و چهار هزار «وقیه» مساوی 852 کیلوگرم میباشد.