«اسماعیل بن ابراهیم استرآبادی»

... – 932ه-.ق.

شاعر، ادیب و خطاط قرن دهم ه-. ق. در یک خانواده ی هنری زاده شد. «پدرش ابراهیم استرآبادی» نیز خطاط و تعلیقنویس معروف است.

از اسماعیل استرآبادی همینقدر میدانیم که شعر نیز میسرود و «نجاتی» تخلّص میکرد. برخی او را هروی معرفی کردهاند. لیکن بنا به تصریح خودش و شهادت «سام میرزا»، استرآبادی و از خطاطان دربار «بایسنقر» بود.

گویا «سپهر» تاریخ وفاتش را سال 932ه-.ق. تعیین کرده است. اما بجز او کس دیگری از تولد و وفاتش سخن نگفته است. ملا «محمدصالح» نیز از یک عالم استرآبادی با نام اسماعیل استرآبادی که خطاطی هم میکرد نام میبرد.

هر چند اسماعیل استرآبادی خطاط و شاعر است، اما از آنجا که برخی آثار او به عنوان تالیف میتواند محسوب گردد، در این مجموعه ذکر گردید.

تعدادی از اشعارش در تذکره ها ثبت شده است. اما دیوان او به دست نیامد.

آثار:

1. دیوان

نسخه های خطی:

هیچ نسخه ی خطی یافت نشد.

نسخه های چاپی:

چاپ نشده است.

2. مناجات و کلمات حضرت علی (ع)

این اثر که جمعآوری کلمات امیرالمومنین (ع) و مناجات آن حضرت است، با خط زیبای نستعلیق نگارش شده است.

نسخه های خطی:

1 نسخه ی خطی در «کتابخانه ی خصوصی حسین طاهرزاده بهزاد» در «استانبول» موجود است.

نسخه های چاپی:

چاپ نشده است.

منابع:

اثر آفرینان 1/254؛ احوال و آثار خوش نویسان 1/65؛ تحفه سامی 136؛ تذکره روز روشن 48؛ دانشنامه هنرمندان ایران و جهان اسلام 82؛ الذریعه 9/73 و 9/1171؛ شرح حال علما و ادبای استرآباد (استرآبادنامه) 164؛ گلستان هنر 48؛ مناقب هنروران 56.