والتدریس باصفهان... وقد تکلّمت معه؛ فرأیته عارفاً فی الفقه والاصول، کاملًا فی المعقول والمنقول".[1]

به نوشته مرحوم معلّم حبیب آبادی: وی حدود یک سال به امراض عدیده مبتلا بود و سرانجام در روز سه شنبه 2 شوّال 1345ق (15 فروردین 1306) در اصفهان وفات کرد. آخر سخن او سه مرتبه "یا صاحب الزمان" بود.

پس از وفات، آیه الله حاج میر محمّد صادق خاتون آبادی بر او نماز خواند و در پائین پای پدر والاگهر خود دفن شد.[2]