گفت "برنا": "سوی نور حبّ یار

بال زد پروانه با شوق وصال"

(1396)

سنگ نوشته: آرامگاه ابدی شاعر گرانمایه محمد علی پروانه حقیقت، فرزند مرحوم عبدالوهّاب، تولد: 1275، وفات: پنجم مهر ماه 1355 شمسی.

ای آن که پا نهی سرِ آرامگاه من

افتد به تو ز عالم علوی نگاه من

کردم سفر به عالم علوی ز جان و دل

مدح علی و آل بود توش راه من

هستم امیدوار که در روز رستخیز

بخشد خدا به شافع محشر گناه من

اشعار من که هست به مدح علی و آل

دیوان شعر من بود آنجا گواه من

چون در دلم ولایت شاه ولایت است

باشد ولای آل علی داد خواه من

"پروانه" گفت در دم رفتن که در بهشت

بنگر به عزّت و شرف و قدر و جاه من