می!کرد در اصفهان نیز زندگانی کرد.

و در آخر عمر ضعف و استرخائی در اعضایش عارض شد شبیه به فلج و در خواب دید که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به وی فرمود که: تو میهمان منی در نجف. دانست که وفاتش نزدیک است.

از اصفهان حرکت کرد به نجف اشرف ودر سنه 1264 در آن جا وفات کرد و در حجره ای که در زاویه غربیه صحن مطهر است متصل به باب سلطانی به خاک رفت.[1]

و آقا سید صدرالدّین را مصنفات بسیار است که در "روضات الجنات" و "فوائد

الرضویه" مذکور است و صاحب روضات ترجمه او را نگاشته وگفته که نهایت شفقت

با من داشت و اعانت کرد مرا بر تصنیف "روضات". [2]

سیّد ابوالحسن عاملی

عالم زاهد ربانی. در سال 1243 ق متولد شد. از تحصیلات و مقام علمی او

اطلاعی در دست نیست ولی در منابعی که نامش ذکر شده به زهد و تقوا و عبادت او

اشاره گشته و در این جهات مورد ستایش فراوان واقع شده است.

علامه سید عبدالحسین شرف الدین می نویسد:

"کان عالماً ربانیاً متجرداً للمعارف والعباده والزهد والانزواء وترک المعاشره

للناس. حدّث عنه بذلک کلّه صنوه حجه الاسلام السید اسماعیل، قدس سرّهما، وذکره

مره فقال: کان جمال السالکین والعارفین، دائم العباده والمراقبه، لا یترک الرواتب

وصوم الایام المندوبه، دائم الذکر والفکر.