این عالم ربّانی در روز پنجشنبه 11 شعبان 1304 در اصفهان وفات کرد[1] و در تخت فولاد نزد پدرش سیّد محمّد کتابفروش مدفون گردید.

پدرش نیز از علما و فضلای اصفهان محسوب می شده و بسیار معمّر بوده[2] و کتاب های بسیاری که بیشتر خطّی است به وسیله او وقف گردیده است.[3]

اوصاف

سید ابوالحسن در اصفهان متولد شد.

در اصفهان و نجف اشرف تحصیل نمود و به مراتب قابل توجهی از علم و کمال دست یافت. وی در نجف اشرف از محضر آخوند ملا محمد کاظم خراسانی بهره برد و در اصفهان از شاگردان مبرّز مرحوم حاج آقا رحیم ارباب بود.

مرحوم کتابی محقق و دانشمندی بزرگوار بود.

عشق و علاقه به کتاب، او را صاحب کتابخانه آبرومندی ساخته بود که متأسفانه پس از وفاتش متلاشی گردید. حافظه قوی و عدم تکلّف در زندگی و معاشرت، از ویژگی های برجسته او بود.

بزرگانی همچون عالم ربّانی حاج میرزا علی آقا شیرازی هفته ای یک روز در منزل او به دیدارش می شتافتند و به گفتگو در مسائل علمی می پرداختند.[4]