به تهجد و نماز شب مقیّد بود و می فرمود: نماز شب مثل خورشت و قاتق عبادات و واجبات است. به شخصیت کودکان احترام می گذاشت و آنان را تشویق به خواندن نماز و قرآن می کرد. هیچ تشریفاتی در زندگی او نبود و زندگی ساده و بی آلایشی داشت.

در همان خانه قدیمی پدری سکنی داشت و هیچ تغییری به جز گچ کاری و انشعاب برق در آن

نداده بود و حتی دیواری های حیاط منزل ایشان به صورت قدیمی و کاه گلی بود.

خوراک ایشان معمولاً یک نوع غذا بود و حتی در شب عید نوروز که شام منزل ایشان چلو و خورشت ساده بود یک نوع از آن دو را میل می کرد و می فرمود: شاید امشب هم کسانی باشند که همین شام ما را نداشته باشند.

مرحوم حاج آقا جمال و آیه الله سیّد محمد مقدس بسیار به هم علاقه داشتند و مانند دو برادر بودند.[1]

تدریس

حاج آقا جمال در مدرسه میرزا حسین واقع در بازارچه بیدآباد، مسجد سیّد و مسجد میرزا باقر به تدریس ادبیات عرب و سطوح فقه از جمله کتاب "سیوطی" و "شرح لمعه" می پرداخت.

درس او بسیار شیرین و مفید بود. وی با خوش رویی به اشکالات شاگردان پاسخ