اوصاف

وی عالمی سلیم النفس، دین باور، اهل مطالعه و با سواد بود.

در مقابل افراد بیدین سخت می ایستاد و با اخلاق خوب و خلق خوش مردم را به دین جذب می کرد. عمری با تقوا و درستکاری به سر برد.

در تمام عمر به کسی ظلم و بدی نکرد و حق کسی را ضایع ننمود.

اهل انفاق و بخشش بود و هنگام رحلت، از مال دنیا چیزی جز خانه قدیمی پدری که در آن ساکن بود و مختصری پول از خود باقی نگذاشت.

بسیار ساده زیست بود و در مسائل شرعی بسیار احتیاط می کرد و به گفته حضرت آیه الله سیّد مرتضی مستجابی: از کثرت احتیاط و حرکت در مسیر تقوا گویا بر روی مو راه می رفت.

از خصوصیات او این بود که جهت دوخت لباس های خود از پارچه خارجی استفاده نمی کرد.

هر ساله زمستان ها حواله زغال و در ماه رمضان و شب های عید حواله برنج و روغن بین فقرا و نیازمندان تقسیم می کرد.

وی به قدری عزّت نفس داشت که به هیچ وجه حاضر به اظهار نیاز و درخواست از دیگران نبود. به گفته حجه الاسلام حاج شیخ حسین خطیبی:

وی یک پارچه اخلاص بود و سخن و قدم و حرکت و تلاش او فقط برای خدا و