در این هنگام حضرت ولی عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف را در برابر خود دیدم که می فرمود: حبیب الله! نوکر می خواهیم و مواجبش را هم می دهیم.

و از آن تاریخ گشایشی در زندگی حاصل شد.

جلسات دعای کمیل نیز در تخت فولاد برپا بود تا این که در اثر فشار حکومت تعطیل شد و به دعوت مردم حسین آباد به مسجد اعظم آنجا منتقل گردید و زمانی که رضاخان از کشور رفت و آزادی نسبی حاصل شد، جلسه دعای کمیل دوباره در تخت فولاد برگزار شد.[1]

وفات

این عالم مروج پرتلاش سرانجام در 16 ربیع الاول 1379ق در اثر عارضه سکته وفات کرد و در تکیه ای مخصوص مدفون گردید.

استاد فضل الله اعتمادی "برنا" ماده تاریخ زیبای زیر را در وفات او سروده است:

سال فوتش رقم بزد "برنا"

شد: "حبیب خدا ز دنیا رفت"

عالم جلیل و خطیب شهیر شیخ محمد رضا حسام الواعظین از دوستان صمیمی وی اشعاری به زبان عربی در وفات او سروده که این دو بیت از آن بر روی سنگ مزار آمده است:

تذکّر محنه الدنیا وذرها

فلیس لمؤمن فیها نصیب