رفت از دار فنا سوی بقا عبد الرحیم

با دو چشم پر بکا بر درگه ربّ کریم

سال هفده بعد سیصد بود از بعد هزار

گشت واصل بحر رحمت را و شد آن جا مقیم

ذاکر شاه شهیدان بود در هر ماه و سال

تا شود روز قیامت مورد لطف عمیم

بود در ماه محرّم انتقالش زین جهان

بود ایّام مصیبت ... فیض عظیم

میرزا ابوالحسن نوری

سنگ نوشته مزار او چنین است: "وفات مرحمت و مغفرت پناه جنت مکان العالم الکامل الفاضل النحریر آقا میرزا ابوالحسن النوری ابن مرحمت پناه آقا میرزا مهدی نوری فی 8 شهر جمادی الثانی 1329".

میر محمّد حسین

"هو الحی الذی لایموت سبحان من تفرد بالعز والبقاء وقهر عباده بالموت والفناء والصلاه والسلام علی محمّد وآله الاتقیاء وبعد فقد ارتحل من الدار الفانیه الی الدار الباقیه السیّد الشابّ الزکیّ التقیّ النقیّ المجرّد عن العلایق الدنیویه والمتخلّق باخلاق الروحانیه، الغریق فی بحار رحمه ربّ العالمین، آقا میرزا محمّد حسین المسمّی باسم والده الماجد غفر اللّه تعالی لهما وطاب ثراهما فی شهر صفر المظفر من شهور سنه 1273".