والفضلاء فیها زیاده علی سائر بلاد أهل الایمان؛ وقد أقرّ الکلّ باجتهاده، وأذعنوا بعدالته وسداده؛ ولیس فی هذا العصر مجتهد غیره مسلّم الثبوت جامع الشروط".[1]

3. فقیه محقق شیخ اسداللّه دزفولی در "مقابس الانوار" می نویسد:

"ومنها "الاصبهانی" للعالم العامل الفاضل الکامل المحقّق المدقّق النحریر الفقیه الحکیم المتکلم المتبحّر النزیز النظیر، الحایز لمجامع الفضآئل والمآثر وبدائع المکارم والمفاخر، الفائز باقصیر مرات الافاضل الافاخر ومزایا الاکارم الاکابر من الاوائل والاواخر، الالمعی اللوذعی الاوحدی، المؤید المسدّد بلطف اللّه الصّمدی، المولی بهاء الدّین محمّد بن الحسن الاصبهانی، الشّهیر بالفاضل الهندی، افاض اللّه علیه شأبیب فضله الابدی، و کان مولده سنه اثنتین و ستین بعد الالف و نشوه فی بدو .. صغره فی بلاد الهند ولذا نسب الیها وجرت له فیها مع المخالفین مناظره فی الامامه معروفه علی الالسنه وقصته عجیبه مع قرد لبعضهم اسطع من الادلّه واقطع من الاسنه".[2]

نبوغ علمی:

فاضل هندی در آغاز کتاب "کشف اللثام" در شرح دیباچه مصنف گفته است که فخر المحققین قبل از ده سالگی کتب معقول ومنقول را در نزد والد خود علّامه حلّی خوانده وخواستار تألیف کتاب "قواعد الاحکام" شد. و این از فضل خدا مستبعد نیست؛ چرا که من فارغ التحصیل شدم از معقول ومنقول وحال این که سیزده ساله نشده بودم، وشروع کردم در تصنیف وحال این که به یازده سالگی نرسیده بودم، و "منیه الحریص" را قبل از 19 سالگی نگاشتم، وتصنیف کردم پیش از آن بیش از ده