وی در تهران ساکن بوده و در سال 1308 تقریظی بر کتاب "معین الوارثین"[1] سیّد احمد بهبهانی نگاشته است. از آثار او ارجوزه ای فقهی، به زبان عربی، در بحث ارث، به نام "الدرر المنثوره" باقی مانده است. وی خطی زیبا نیز داشته است.

در "تراجم الرجال" در توصیف او می نویسد: "متبحر فی الأدب العربی، بالاضافه إلی مکانته العلمیه المرموقه؛ حسن الانشاء، جید الشعر فی العربیه والفارسیه. توفی بعد سنه 1308 المؤلف فیها کتاب "معین الوارثین" الذی کتب صاحب الترجمه تقریظا له. له: " الدرر المنثور " ارجوه فی الارث".[2]

وی در تقریظ بر کتاب "معین الوارثین" مؤلّف آن را چنین توصیف نموده است:

"العالم العامل الفاضل الکامل، صاحب الانوار البهیه والقوه القدسیه الالهیه، الفقیه الجامع الذی زیّن بذکر محامد صفاته المسامع فی المجامع، السید السند والزاهد

الورع، النحریر المؤیّد، العلامه المسدّد".